Nowa emigracja pod lupą
"Exportowcy" w reż. Agnieszki Błońskiej w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie. Pisze Joanna Boroń-Bednarz w Głosie Koszalińskim.
Każdy z nas zna kogoś kto zwabiony pensją płaconą w funtach, spakował walizy i kupił bilet do Anglii, Irlandii czy Szkocji. Zjawisko nowej zarobkowej emigracji interesuje nie tylko socjologów i ekonomistów, ale i ludzi sztuki. Jeden z efektów tego zainteresowania możemy od soboty oglądać na deskach Bałtyckiego Teatru Dramatycznego.
Za "Exportowcami" kryje się autor sztuki Jacek Papis, dyrektor artystyczny koszalińskiego teatru. Jego słowa na scenie ożywiła Agnieszka Błońska, która od 5 lat pracuje w teatrach w Wielkiej Brytanii. "Exportowcy" to jej debiut na polskiej scenie.
Oglądając spektakl trudno mówić o jego fabule - nie mamy tu historii do opowiedzenia. To raczej artystyczne spojrzenie na polską emigrację poprzez różne scenki (w metrze, supermarkecie, na rodzinnym obiedzie).
Sztuka, mam wrażenie, miała być gorzkim, dającym do myślenia świadectwem tego jacy jesteśmy nie tylko gdy opuszczamy granice swojego kraju. Publiczność jednak najżywiej reagowała na te kilka scen komediowych. Owacje zebrała parodia Dody w wykonaniu Żanetty Gruszczyńskiej-Ogonowskiej, burza oklasków towarzyszyła też kwestiom Ewy Nawrockiej, czyli cioci Daniela uosabiającej emigrację starej daty z czasów drugiej wojny światowej.
Czy tym wybuchom śmiechu towarzyszyła poważna refleksja? Na to pytanie każdy widz odpowiedzieć musi sobie sam.
Po 15 minutach czekania w holu teatru na to, by znaleźć się na widowni czułam irytację - kwadrans spóźnienia nie jest dobrym początkiem. Pomyślałam, że to może zwiastować teatralną klapę.
Na szczęście spektakl mile mnie zaskoczył. Uważam, że choć całość była chwilami niepotrzebnie udziwniona, choć nic mnie nie zaskoczyło, ani nie zaszokowało to "Exportowców" dość dobrze się ogląda. Duża w tym zasługa aktorów, pomysłowej, oszczędnej scenografii (Małgorzata Krzemień) i muzyki (Hanna Kayser Klepacka i Sean Palmer).
