Gdańsk. W Wybrzeżu próbują dramat elżbietański
W Teatrze Wybrzeże rozpoczęły się próby do spektaklu "Zwodnica" Thomasa Middletona i Williama Rowley'a w reżyserii Kuby Kowalskiego. Premiera spektaklu odbędzie się 6 marca na Scenie Malarnia.
Co może zrobić młoda dziewczyna z dobrego domu z miłości do mężczyzny? Co on, w imię miłości, jest w stanie jej wybaczyć? I kogo ona naprawdę kocha? Zwodnica to historia Beatrice, która w imię miłości i posłuszeństwa zasadom wpojonym jej przez ojca, manipulując innymi popełnia zbrodnię. Zbrodnię, która rodzi następne. Do czego może doprowadzić ta spirala zła? Jak przetrwać w świecie, w którym na weselu tańczą wariaci?
Spektakl jest częścią projektu "Wyspa pełna krzyków", w ramach którego młodzi reżyserzy przedstawiają interpretacje tekstów dramatycznych epoki elżbietańskiej. "Zwodnica" jest także spektaklem zerojedynkowym, w którym stawia się na radykalne wypowiedzi, na granie maksymalnie blisko widza, przy minimalnym udziale scenografii.
Reżyserem spektaklu jest Kuba Kowalski, student sinologii na Uniwersytecie Warszawskim i w National Taiwan Normal University w Taipei na Tajwanie, oraz reżyserii teatralnej w krakowskiej PWST. Był asystentem m.in. Bogdana Hussakowskiego i Krystiana Lupy. Wyreżyserował, w ramach projektu "K.O.3", krótką operę współczesną "Ich bin Rita" Detleva Glanerta w Hebbel-Theater w Berlinie oraz "Niepokoje wychowanka Törlessa" Roberta Musila na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie.
Scenografię do spektaklu przygotowuje Katarzyna Stochalska, autorka scenografii m.in. do "Amatorek" Elfride Jelinek w reżyserii Eweliny Sadowskiej w Teatrze Polskim w Poznaniu, "Niepokojów wychowanka Törlessa" Roberta Musila w reżyserii Kuby Kowalskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.
W spektaklu występują: Piotr Chys, Michał Kowalski, Krzysztof Matuszewski, Marzena Nieczuja-Urbańska, Karolina Piechota, Wanda Skorny, Marek Tynda, Krystian Wieczorek.
Kuba Kowalski o sztuce: "Zwodnica" Middletona jest dla mnie przede wszystkim przewrotnym moralitetem o kłamstwie. O tym, jak okłamujemy siebie dla naszego własnego dobra, w imię wyższych wartości, w imię ideałów. Główna bohaterka wkraczając w dorosłe życie stara się usatysfakcjonować wszystkich wokół; chce być idealną córką, idealną żoną, idealną kochanką, idealną kobietą. Pozornie wydaje się być otoczona miłością i troskliwą opieką; jednak nikt nie traktuje jej poważnie, każdy używa jej do swoich własnych egoistycznych celów. Staje się przedmiotem, kartą przetargową, produktem. W świecie dorosłych potrafi tylko nieudolnie powtarzać schematy, które podsuwają jej otaczający ją mężczyźni. Walcząc o siebie buduje takie same relacje władzy, jak te, których jest ofiarą; te same zależności, z których pragnie się wydostać. Jest współczesną nastolatką, która próbuje odnaleźć siebie pośród norm dyktowanych przez rodzinę, szkołę, kościół, popkulturę. Skoro ideały kobiecości okazują się okrutnymi, ograniczającymi kliszami, zmuszona jest zadać sobie podstawowe pytanie: kim jestem?
Na zdjęciu: próba czytana, pośrodku reżyser Kuba Kowalski.
