Zły prezent
- Jakiego prezentu życzyłby Pan sobie najbardziej jako reżyser i dyrektor olsztyńskiego Teatru im. Jaracza? Z JANUSZEM KIJOWSKIM, który wczoraj [14 grudnia] obchodził 56. urodziny rozmawia Tomasz Kurs.
JANUSZ KIJOWSKI: Życzyłbym sobie, by Urząd Marszałkowski przyjął nasz wniosek dotyczący remontu sceny i zaplecza. Byłby to pierwszy poważny remont od 80 lat. Niestety, dowiedziałem się dzisiaj, że mimo wcześniejszych obietnic urzędników, nasz projekt został odrzucony, a remont odłożony na następne 80-lecie.
Co po niemal roku w Olsztynie Pan sądzi o teatrze "na prowincji"?
- Upieram się, że olsztyński teatr nie jest prowincjonalny. Największą jego zaletą jest doskonały zespół aktorski. Przyjeżdżają tu także artyści z różnych scen w kraju. Największą wadą, i tu będę się powtarzał, są zepsute mechanizmy sceny, walące się mury, uszkodzony system ogrzewania i dziurawy dach.
Czy łatwo udało się Panu wejść w rolę dyrektora?
- Jestem reżyserem filmowym, więc wiem, jak kierować dużym zespołem ludzi. Na szczęście znałem olsztyński zespół już wcześniej. Pomogli mi także moi zastępcy, pani Beata Ochmańska i pan Andrzej Fabisiak. Dzięki nim znajduję czas na reżyserowanie, w innym wypadku stałbym się biurokratą siedzącym za biurkiem. Dla artysty to oznacza śmierć. Dziś Adam Ferenc powiedział mi na próbie: "Wiesz, Janusz, już rok jesteś dyrektorem, a w ogóle tego po tobie nie widać". To największy komplement, jaki dostałem w dniu urodzin.
Jak ocenia Pan olsztyńską publiczność?
- Z jednej strony, jest bardzo życzliwa: tylu owacji co w Olsztynie nie usłyszy się w stolicy, w Krakowie czy Poznaniu. Z drugiej strony, zawiedziony jestem, że tak opornie idzie otwarcie środowisk uniwersyteckich na teatr. Ale nie składam broni. Scena "Margines" ma pokazać, ze teatr też może być nowoczesny i "offowy".
Jak podoba się Panu Olsztyn?
- Znam to miasto niemal od urodzenia i było to zawsze miejsce magiczne. Pamiętam jeszcze zdewastowaną Starówkę. Teraz Olsztyn lubię jednak głównie ze względu na olsztyniaków.
