Łódź. Zmarł Jerzy Groszang
Groszang był wybitnym łódzkim scenografem i malarzem. Autor scenografii do sztuk teatralnych, ponad stu realizacji teatru telewizji i trzydziestu pięciu filmów fabularnych.
Groszang był wybitnym łódzkim scenografem i malarzem. Autor scenografii do sztuk teatralnych, ponad stu realizacji teatru telewizji i trzydziestu pięciu filmów fabularnych.
Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, do filmu przyszedł jako pomocnik techniczny. W 1956 r. współtworzył z Jerzym Skrzepińskim scenografię do "Ziemi" Jerzego Zarzyckiego. Pod koniec lat 60. na potrzeby "Pana Wołodyjowskiego" wybudował w Bieszczadach Chreptiów. Brał też udział w realizacjach: "Historii żółtej ciżemki" Sylwestra Chęcińskiego, "Kochanków z Marony" Jerzego Zarzyckiego. Ostatni film, który współtworzył, to "Janka" Janusza Łęskiego. Był autorem scenografii do sztuk teatralnych, ponad stu realizacji teatru telewizji i trzydziestu pięciu filmów fabularnych.
Ostatnie lata Groszang mieszkał w Dąbrowie, nad Zalewem Sulejowskim. W leśnym domku malował, przekładał wiersze Heinricha Heinego, a dla wnuczki pisał rymowanki. Pisaliśmy o Nim w marcu. Jerzy Woźniak, rektor łódzkiej szkoły filmowej, mówił wówczas: - Nie lubił atrap. Zaraz po stanie wojennym robił dla mnie scenografię do "Irlandzkiego tancerza" według Ernesta Brylla i jego żony. Musieliśmy złożyć specjalne zamówienie na zakup giczy cielęcych, którymi Irlandczycy się zajadali.
Po długiej chorobie Jerzy Groszang zmarł w nocy. Nie chciał jechać do szpitala. Michał Fajbusiewicz (nakręcił film o Groszangu, "Malarz ekranu"): - To był człowiek niebywałego ciepła i mądrości, który urodził się sto lat za późno. Dobrze, że trafił na nową sztukę: był prekursorem scenografii telewizyjnej. Widziałem się z Jurkiem tydzień temu. Przywiozłem mu ze Stanów czapkę-indyka, na święto dziękczynienia. Zawiązał ją sobie pod szyją nóżkami. Do końca wykazywał wielkie poczucie humoru.
