Warszawski notatnik kulturalny
Adam Hanuszkiewicz podkreśla chętnie w różnych swoich enuncjacjach, że jeżeli chodzi o publiczność, to najwięcej interesuje go młodzież. Nawiązał z nią kontakt, czuje ją i rozumie wie, co ta młodzież odrzuca, co ją nudzi i nuży, co jej odpowiada. Przystosowując się do tych młodocianych gustów i smaków Hanuszkiewicz w widowiskach, które reżyseruje i inscenizuje, zwłaszcza jeżeli chodzi o klasykę, daje młodej widowni coś w rodzaju lekcji pokazowej, w jaki sposób ma ona dany utwór odbierać i co ten utwór ma dla niej oznaczać. Jednym z takich eksperymentów pokazowych Hanuszkiewicza stał się ostatnio "Kordian". Zwłaszcza w dwóch pierwszych częściach Hanuszkiewicz zburzył, rozwalił wizję "Kordiana" jaką ma pokolenie starsze. W ujęciu jego "Kordian" to nowoczesny, dzisiejszy dandys. Różni się tylko od dzisiejszych młodych tym, że ma masę pieniędzy, które w kraju i za granicą traci na seksualia. Poza tym miewa od czasu do czasu napady nudy i zwątpień i wtedy bawi się myślą o śmierci.
Tak mniej więcej można by scharakteryzować ujęcie przez Hanuszkiewicza dwóch pierwszych części. W częściach następnych przychodzi do głosu Słowacki. Dandysowi-Kordianowi nagle otwierają się oczy, uświadamia sobie, że kraj jego jęczy w niewoli, że główną sprawą Polaka jest uczynić wszystko, by łańcuch tej niewoli rozerwać. I oto sztuka staje się zgodnie z tym, co czuł, myślał i zamierzał Słowacki dramatem narodowym, utworem historycznym, osadzonym w określonej epoce, dotyczącym określonych faktów i zdarzeń historycznych. Młoda widownia zamyśla się na chwilę nad tym wszystkim co dławiło dusiło, rozpinało na krzyżu jej ojczyznę.
Jeżeli dało się to osiągnąć to można przejść do porządku nad różnymi karkołomnymi pomysłami reżysera i inscenizatora. Trudno natomiast pogodzić się ze scenografią, z tym. że cały dramat rozgrywa się w ponurych lochach. I jeszcze jedno: jeżeli utwór ma przede wszystkim przemawiać do młodzieży, jeżeli ma być swe go rodzaju wykładem naszej historii, to rzeczą ważną i istotną jest wyrazistość i nośność tekstu Słowackiego. Niestety pod tym względem "Kordian" wiele pozostawia do życzenia.
