Artykuły

O zbliżającej się inscenizacji mówią Anna Polony, Józef Opalski i Jan Kanty Pawluśkiewicz.

Czy to prawda, że reżyseruje Pani, wraz z Żukiem Opalskim, erotycznego "Beniowskiego"?

Anna Polony: - Nieprawda. A kto tak twierdzi?

Na mieście tak mówią.

Jan Kanty Pawluśkiewicz: - Prawda, prawda. Na zapleczu już te rzeczy się dzieją.

A.P.: - Miasto i dziennikarze są w stanie wszystko wymyślić. Nasz "Beniowski" będzie awanturniczy i romansowy. Jaki tam erotyczny. W moim wieku, kochani, o łóżku myśli się wyłącznie w aspekcie: "Boże, jaka jestem zmęczona, idę spać".

A mówiąc serio...

A.P.: - Wybrałam wątki romansowe, bo lubię te tematy jak każda kobieta. Poza tym zamówienie dostałam na inscenizację, więc postanowiłam już na etapie scenariusza opowiedzieć historię Beniowskiego, niezwykle barwnej postaci, natomiast nie zajmować się dygresjami, które są bardzo ciekawe, ale dotyczą osób, o których dziś już niewiele wiemy. Spory krytyków ze Słowackim, którzy za złe mu mieli, spory emigracyjne - te wątki wyrzuciłam.

J.K.P: - To jest właśnie nadmiar ekspresji Ani, za który wszyscy ją kochamy.

A.P.: - Postawiłam na temat Beniowski - kobiety, bo on może zainteresować młodych ludzi i dał mi możliwość obsadzenia młodzieży aktorskiej.

J.K.P.: - Ten temat może zainteresować także starych nieuków. Generalnie ta literatura uzmysławia nam, że ten tekst jest praojcem literatury dramatycznej ostatnich pięćdziesięciu lat. Apelujemy zatem, aby osoby nieerudycyjne koniecznie pochyliły się nad tą literaturą, wówczas zrozumieją nie tylko to, co zobaczą na scenie, ale o wiele więcej.

Józef Opalski: - To, co Ania i Janek mówią, jest absolutną prawdą. W przypadku "Beniowskiego" mamy do czynienia z arcydziełem nie tylko literatury polskiej, ale i europejskiej. Oczywiście, każda adaptacja teatralna tego poematu dygresyjnego wymaga pewnego zabiegu. W tym wybuchu poezji, jedynym w swoim rodzaju, żal każdego zdania. A przecież skreślenia były konieczne. No więc namęczyliśmy się potwornie i napisaliśmy coś w rodzaju sztuki teatralnej. To, co powiedział Janek, to święta prawda: Słowacki jest genialnym dramaturgiem, tylko my z tego poematu musieliśmy ten dramat i teatr wydobyć. Dygresje są cudowne, ale nieteatralne, stąd też trzeba było zbudować niejako nową opowieść o Beniowskim.

A.P.: - Oczywiście na tle historycznym. Dzięki wątkom romansowym mogliśmy zaangażować młodzież studencką. Beniowski i Sawa są młodzi, dziewczyny młode, a pośród nich Jacek Romanowski jako ksiądz Marek i zarazem dziekan tychże studentów. Andrzej Seweryn i ja pełnimy funkcje narratorów. Tak oto zestawiliśmy z Żuczkiem studentów z ich profesorami.

Zdradzimy szczegóły inscenizacyjne?

A.P.: - Będą animacje i przepiękna muzyka skomponowana przez Janka w wykonaniu orkiestry Opery Krakowskiej.

J.K.P.: - Bardzo się starałem.

A.P.: - Tak, bo chciałeś się mnie jak najszybciej pozbyć - przecież wciąż cię maltretowałam, nie tylko na próbach, ale i telefonicznie.

J.K.P.: - To rzadkość, by w spektaklach w teatrach dramatycznych grała orkiestra "na żywo". Tutaj miejsce sprowokowało taką sytuację i będziemy mieć atrakcję zupełnie niesłusznie historycznie zapomnianą.

Dwoje reżyserów jednego spektaklu...

J.O.: - Nie jest źle. Pani profesor Polony jest wśród wykonawców, więc bez przerwy "wyrzucana" zostaje na scenę. A poza tym rzecz ważna: Ania jest osobą niecierpliwą, a ja jestem cierpliwy, więc uzupełniamy się fantastycznie. Pracuje nam się świetnie.

Kochają Państwo Słowackiego?

A.P., J.O.: - Taaaaaaak!!!

J.K.P.: - Nie kochajcie go, ino zróbcie go dobrze.

***

"Beniowskiego "awantur dziwnych łańcuch złoty" wysnuty z poematu Juliusza Słowackiego", w scenografii Ryszarda Melliwy, z muzyką Jana Kantego Pawluśkiewicza zobaczymy w Operze Krakowskiej 17 i 18 bm. o godz. 19 w ramach Festiwalu Dramaty Narodów - Juliusz Słowacki. Bilety w cenie 30, 20 i 10 zł w kasie Opery Krakowskiej.

Zdjęcie z próby przedstawienia