Tristan i Złotowłosa
"Tristan i Izolda" w reż. Petra Nosálka w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Pisze Zdzisław Niemiec w Kronice Beskidzkiej.
Celtycka opowieść o szaleńczej miłości Tristana i Izoldy Złotowłosej ma już ponad 800 lat, a wciąż budzi zainteresowanie - w wersji literackiej, operowej, teatralnej, czy choćby w piosence Zbigniewa Wodeckiego. Nic więc dziwnego, że po tę klasykę miłosnego dramatu sięgnął też bielski Teatr Lalek Banialuka, przygotowując widowisko dla młodzieży i dorosłych widzów.
Lalkowo-aktorską wersję "Tristana i Izoldy" (premiera 26 lutego) przygotował czeski reżyser Petr Nosálek, działający od kilkunastu lat w polskich teatrach, z Banialuką włącznie. Mówi o sobie, że twórczym wyzwaniem są dla niego stare baśnie i legendy. Szuka w nich nadziei, że w ludziach jest więcej dobra niż zła. A barwną galerię postaci nie całkiem dobrych, ale też nie całkiem złych odnalazł - i pokazał na bielskiej scenie - w celtyckim eposie.
Obok tytułowych kochanków, pogrążonych w zakazanej namiętności (w tych rolach Magdalena Obidowska i Ziemowit Ptaszkowski jestteż między innymi zdradzony, a jednak wspaniałomyślnie wybaczający król, niemogąca pokonać zazdrości księżniczka, zdradliwy pustelnik, zawistni dworacy.
Wsparty przez słowacką scenografkę Evę Farkaśovą (też już dobrze widzom Banialuki znaną), przygotował bardzo dynamiczne widowisko. Nawiązał do klimatu średniowiecznych jarmarcznych widowisk, ale wykorzystał też możliwość użycia minikamer, uzyskując rewelacyjne efekty wizualne. Wśród ósemki aktorów wcielających się w kilkanaście postaci, bryluje Ryszard Sypniewski, kreujący trzy kontrastowo odmienne role.
Ta inscenizacja znanej od wieków opowieści o miłości ponad barierami, którą pokonać może tylko śmierć (z niewielką pomocą zawistnych ludzi), jest przeciwieństwem ckliwych romansowych widowisk. Dla licealistów - nie tylko atrakcyjna ściąga z lektury, ale też świetny punkt wyjścia do dyskusji o meandrach ludzkiej natury.
