Artykuły

Widzowie pamiętają go przede wszystkim z "Rejsu" i "Polskich dróg". Nie wszyscy wiedzą, że w czasie wojny był żołnierzem AK. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do Niemiec, skąd wrócił we wrześniu 1945.

Przez rok studiował reżyserię w PWST w Warszawie. Występował na scenach stolicy i Krakowa oraz w gdańskim Teatrze Wybrzeże, współpracował z kabaretem Bim-Bom. Od połowy lat 60. grał przede wszystkim w filmach, w teatrze - mimo formalnego angażu - występował rzadko i niechętnie.

W jednym z wywiadów mówił: "Aktor jest zwierciadłem ludzi ze społeczeństwa, w którym żyje. Nawet czymś więcej: bywa prokuratorem własnego kraju". Obdarzony niezwykłym poczuciem humoru i talentem konwersacyjnym, nazywany nie tylko przez najbliższe otoczenie "Maklakiem", był barwną postacią środowiska artystycznego. Niestety, bujne życie towarzyskie doprowadziło do zaniedbania aktorstwa.

Krzysztof Mętrak pisał: "Swój niechlujny tryb życia Maklak z wolna przekształcał w styl, gdyż chciał kontrolować własny pesymizm, a gorycz uczynić odwrotną stroną zaawansowanej równowagi. Musiał się jednak bać samotności i dlatego może zaszywał się w zaspach alkoholu".

Wraz z Janem Himilsbachem stworzyli parę współczesnych bohaterów filmowych, cwaniaków, filozofów z przedmieścia. Wspólnie byli autorami licznych anegdot wykorzystywanych we własnych scenariuszach lub w filmach innych autorów. Razem zagrali m.in. w "Rejsie", "Wniebowziętych", "Jak się to robi". Pisano o tej parze jako o fenomenie wykraczającym swym charakterem "daleko poza kategorie ściśle odtwórcze". Zdzisław Maklakiewicz zagrał w ponad 100 filmach.

Słynna plotka głosi, że dwa dni po pogrzebie aktora Himilsbach zadzwonił do jego matki. - Zdzisiek jest? - zapytał zachrypniętym głosem. - Ależ panie Janku - zdziwiła się matka - przecież pan wie, że Zdzisiek umarł. - Wiem, k..., ale mi się w to wierzyć nie chce. Bardzo panią przepraszam.

Zdzisław Maklakiewicz | 19.15 | tvp kultura | czwartek