Teatr ogromny
19 listopada 1997 roku - dokładnie w 232 rocznicę zawiązania z inicjatywy króla Stanisława Augusta pierwszego zespołu polskich aktorów - Jerzy Grzegorzewski, dyrektor artystyczny sceny dramatu Teatru Narodowego, wystawił "Noc listopadową" Stanisława Wyspiańskiego. Grzegorzewski, autor opracowania tekstu, posłużył się zabiegiem teatru w teatrze, przez co wytworzył pewien dystans, z jakiego widzowie patrzą na wydarzenia rozgrywające się w Warszawie nocą 29 listopada 1930 roku. Podziw budzi precyzja i mistrzostwo, z jakimi reżyser poprowadził i połączył luźno związane ze sobą wątki, a także dopracowanie w najdrobniejszych szczegółach każdej ze scen i postaci.
Uwagę mniej wytrwałych widzów, którzy nie są w stanie przez blisko cztery godziny śledzić literackich meandrów, absorbuje ciągły ruch na scenie - podnoszące się i opuszczające pomosty, częste zmiany dekoracji. Widowisko jest także ucztą dla melomanów. Bogactwo i przepych inscenizacji wskazują, że wreszcie mamy miejsce, gdzie można wystawić nawet najbardziej niesceniczny dramat. W "Nocy listopadowej", będącej wizytówką narodowej sceny odbudowanej po pożarze, po raz pierwszy spotyka się tak wielu wybitnych polskich aktorów, wśród nich m.in. Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Mariusz Benoit, Krzysztof Gosztyła, Jan Peszek, Daniel Olbrychski, Jan Englert, Olgierd Łukaszewicz, Wojciech Malajkat, Jerzy Kamas, Wiktor Zborowski. Niekwestionowanymi gwiazdami tego spektaklu są Dorota Segda w roli Joanny, żony Wielkiego Księcia, i Krzysztof Globisz jako Wielki Książę Konstanty.
