Artykuły

Ostatni raz widziałem Witka i rozmawiałem z Nim 4 grudnia 2009 roku w Domu Aktora w Skolimowie. Żegnaliśmy w tym dniu naszego kolegę i przyjaciela ks. Kazimierza Orzechowskiego, który przechodził na emeryturę, a jego miejsce przejmował po nim równie wspaniały kapelan ks. Ireneusz Stanisław Bruski. Witek wraz z ukochaną żoną Janeczką Traczykówną i Barbarą Horawianką przyjechali na tę uroczystość, bo przyjaźnili się z Kaziem. Czytali dla niego wiersze. Nic nie wskazywało na to, że Witek nas opuści.

Urodził się w Ciechanowie. Ukończył Wydział Aktorski PWST (dziś Akademia Teatralna) w Warszawie w 1953 r. wraz z Lucyną Winnicką, Ignacym Gogolewskim, Romanem Kłosowskim, Ryszardem Bacciarellim, Gustawem Kolińskim i Janiną Traczykówną, do której zapałał wielką miłością. Poślubił ją, byli najwspanialszym, kochającym się małżeństwem.

Pamiętam Witka doskonale z dyplomowego przedstawienia "Snu nocy letniej" Szekspira grającego Pigwę. Po dyplomie zaangażował się do Teatrów Dramatycznych w Szczecinie. Tam debiutował rolą Fantazego w dramacie Słowackiego "Fantazy" w reż. Marii Straszewskiej. Zagrał jeszcze Oniegina w "Eugeniuszu Onieginie" Puszkina. Po dwóch latach wrócił do Warszawy. Zaangażował się do Teatru Domu Wojska Polskiego przemianowanego wkrótce na Teatr Dramatyczny. Grał mnóstwo ról w takich sztukach, jak: "Tragedia optymistyczna" Wiszniewskiego (Dziobaty), "Dobry człowiek z Seczuanu" Brechta (Drugi Bóg), "Romeo i Julia" Szekspira (Benvolio), "Samotność" Słomczyńskiego (Dziennikarz) i "Szwejk" Brechta (Krótkowzroczny). A także w "Paradach" Potockiego, w "Panu Puntilli i jego słudze Matti" Brechta, w "Romulusie Wielkim" Dürrenmatta i w wielu innych. Był człowiekiem ambitnym i pracowitym, znającym swoją wartość. Utalentowanym, o dużej wiedzy i kulturze. Aktorstwo mu nie wystarczało. Interesowała go także reżyseria, bywał asystentem wybitnych reżyserów pracujących w tym teatrze. W 1966 r. ukończył Wydział Reżyserii przy PWST i został samodzielnym reżyserem. Reżyserował w teatrach całej Polski, odnosząc sukcesy: w Łodzi "Garść piasku" Przeździeckiego, we Wrocławiu, m.in. "Onych" Witkacego, "Drugi pokój" Herberta i "Nosorożca" Ionesco, w Starym Teatrze w Krakowie "Derby w pałacu" Abramowa. W Teatrze Polskim w Warszawie wystawił "Onych" Witkacego, a w swoim macierzystym Teatrze Dramatycznym - "Jenny" Caldwella z wielką Ireną Eichlerówną. W Instytucie Francuskim reżyserował przełożoną na język francuski sztukę Jarosława Iwaszkiewicza "Lato w Nohant". Reżyserował też w POSK-u w Londynie "Karierę" Ewy Otwinowskiej. Kilka spektakli zrealizował w Teatrze Prezentacje u Romualda Szejda. Nadal grał w teatrze, radiu, filmie i telewizji. Przez jakiś czas był aktorem Teatru Ludowego, gdzie grał Karola w "Nowym Don Kiszocie " Fredry, Ojca Scholasticusa w "Igraszkach z diabłem" Drdy i Don Adriano de Armado w "Straconych zachodach miłości" Szekspira. Oglądaliśmy Go w licznych filmach polskich i serialach telewizyjnych. Słuchaliśmy jego głosu w audycjach Polskiego Radia. Od 2008 r. wcielał się w postać Wujka Kostka w "Matysiakach". Grał między innymi w takich filmach, jak: "Celuloza" "Pociąg", "Pan Wołodyjowski", "Jak być kochaną", a ostatnio w "Jeszcze nie wieczór" oraz w serialach telewizyjnych "Czterech pancernych i pies" oraz w "Plebanii". W roku 2008 nominowano Go do nagrody Złota Kaczka w kategorii najlepsza rola męska w filmie Michała Rogalskiego "Ostatnia akcja". Żegnaj Witku i do zobaczenia.