Duży "paw" - trzeba spuścić wodę
"Made in China" w reż. Jarosława Tumidajskiego w Teatrze im. Jaracza w Łodzi. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Artystycznie: duży "paw". Do tego mocno przyprawiony... gównem. Wyżej wspomniane w sztuce "Made in China" Irlandczyka Marka O'Rowe'a jest istotną składową całego dramatu.
Jeśli przyjąć, że słownictwo ma tu być metodą na udokumentowanie "presji męskości", to trudno nie zauważyć, że autorka przekładu Klaudyna Rozhin jest nadzwyczaj nobliwą osobą. Zna tylko cztery, w porywach do pięciu słów wulgarnych (prym wiedzie k... i ch...). Gdyby wyjąć je z tekstu, to z półtoragodzinnego dzieła zostałaby najwyżej 15-minutowa scenka. Najgorsze, że zarówno w długiej, jak i krótkiej wersji cała historia sprowadza się do opowiastki o chłopaku z gangu (Kamil Maćkowiak), któremu umiera matka, drugim (Sambor Czarnota) nazywającym siebie "wiceszeryfem", któremu w ramach bandyckiego równania rachunków wpakowano w odbyt kij bejsbolowy i trzecim (Mariusz Witkowski) - fajtłapowatym, marzącym o wejściu w skład grupy opryszków. Wszyscy chcą mieć styl, być męscy i nie do zabicia.
Na scenie mogło być albo strasznie, albo śmiesznie. Jest beznadziejnie. Reżyser Jarosław Tumidajski uporczywie próbuje uwiarygodnić przelewany rynsztok tych samych słów i w twórczej męce stara się zrobić z tego dramat z elementami westernu. Ma do dyspozycji aktorów, którzy nieraz pokazali klasę, a tu muszą się "zagrywać". Na koniec serwuje się widzom bijatykę tak naturalistyczną, że aż żal patrzeć na takie katowanie...
"Made in China" to literackie nieporozumienie. Zawrzało, kiedy Sara Kane, gwiazda wśród brutalistów, nazwana została współczesnym Szekspirem. W porównaniu ze ściekiem O'Rowe'a ona naprawdę jest wielka i o coś jej chodzi. Ale dlaczego teatr sięga po literaturę, która nawet na wywołanie skandalu nie ma szans? Po tej premierze (trzymając się scenicznej konwencji) wypada tylko... spuścić wodę.
