W kręgu Gombrowicza
"Ślub" Witolda Gombrowicza w reżyserii Ryszarda Majora, ze scenografią Jana Banuchy w wykonaniu zespołu Teatru Wybrzeże z Gdańska jest trzecim przedstawieniem prezentowanym w Teatrze Rzeczypospolitej. Na 18 bm. zaplanowano przedstawienie inauguracyjne. Następne odbędą się 19 i 20 bm.
Wystawienie "Ślubu" nie jest sprawą prostą o czym pisał już sam autor w
"Dzienniku" z 1957 r.: "Mam jedna- obawę, że nikt prócz mnie nie zdoła tego wyreżyserować". Realizacja Ryszarda Majora doczekała się nagród i wyróżnień, m. in. na XXV Festiwalu Teatrów Polski Północnej. W recenzjach podkreślano przede wszystkim oryginalną koncepcję interpretacyjną reżysera.
Ryszard Major należy do młodego pokolenia (ur. 1948) reżyserów. Rozpoczynał, kierując, działaniami studenckiego teatru Pleonasmus, związanego z Uniwersytetem Jagiellońskim. Profesjonalny debiut to wystawienie w 1973 r. ,Konduktu" w teatrze grudziądzkim. Później Ryszard Major pracował m. in. w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Jeleniej Górze i Słupsku. Przez dłuższy okres związany był z Teatrem Wybrzeże. Ostatnio pełni funkcję kierownika artystycznego w szczecińskim Teatrze Współczesnym.
Dziennikarz "Rzeczpospolitej" zwrócił się do Ryszarda Majora z pytaniem o źródła zainteresowania twórczością Gombrowicza oraz o pracę nad spektaklem.
- "Ślub", jak i cała twórczość Witolda Gombrowicza jest moją największą fascynacją literacko-teatralną. Zrodziła się jeszcze w czasach mojego wchodzenia w życie teatralne - w czasie działalności w studenckim teatrze Pleonasmus. Do tej pory zrealizowałem na scenie trzy utwory Gombrowicza. Przygotowywałem się bardzo starannie do tej realizacji, dokładnie śledziłem wszystkie refleksje i wypowiedzi mówiące o twórczości i inscenizacjach Gombrowicza. Dane mi było zapoznać się z pracą i próbami Jerzego Jarockiego.
Wystawieniem "Ślubu" chciałem zakończyć pewien etap, który traktuję jako pierwszą lekcję teatru. Jest to moja najdojrzalsza realizacja i cieszę się, że weszła w krwioobieg naszego życia teatralnego, że prowokuje do dyskusji. Myślę, że zapisze się jako przedstawienie o specyficznej teatralności. Najważniejszą sprawą jaką wraz z aktorami pragnęliśmy przekazać przez rampę jest refleksja na temat losu jednostki w społeczeństwie, w którym zburzone zostały hierarchie wartości.
