"Komedia emigrancka"
"Spotkanie" W. Budzyńskiego
Teatr II Korpusu po dzisiejszym objeździe pokazał w Londynie trzyaktową komedię W. Budzyńskiego "Spotkanie". Jest to pierwsza komedia emigrancka.
(-) pokazanie zwykłych, powszednich ludzkich spraw zbiorowiska, które nazywa się polską emigracją.
Nikt nie był bardziej powołany do tego przedsięwzięcia. Budzyńskie zna życie, emigrację, ma oko wyćwiczone czujną obserwacją. (-) należy do fenomenalnych łatwopisów.
[...]
(-) Środowisko (w tej sztuce) - pensjonat Polski w Londynie.
(-) Problematyka - rozdźwięk towarzyszący spotkaniom dwojga ludzi po latach niewidzenia się, odmiennych przeżyć w różnych środowiskach i pod różnymi uśmiechami. (-)
Teatr II Korpusu zamówił tę sztukę i umiał i nią skutecznie zabiegać. Mając ją w ręku, mimo wewnętrznych oporów, wziął się do niej ze świadomością, że dopiero ten rodzaj repertuaru w pełni uprawnia jego istnienie, pozwala mu być zwierciadłem środowiska, któremu postanowił służyć.
L. Kielanowski potraktował komedię Budzyńskiego z trafnym wyczuciem jej charakteru i walorów. Obsadził ją bezbłędnie. (-) Stworzył z komedii idealne widowisko typu popularnego.
Zespół autorski - grał z ambicją i zapałem. Irena Brzezińska, M. Arczyńska, Z. Blichewicz.
Świetne warunki, szlachetny liryzm dramatu, dojrzałość wewnętrzna pozwoliły Brzezińskiej zagrać rolę kobiety - powstańca, kobiety-majora i żony przyjeżdżającej z kraju na spotkanie z mężem w sposób pełen uroku i ciepła.
Blichewicz ("Złoty Genio") jeden z kawalerzystów, ekwilibrystycznych konspiracji, teraz pokrywający, wygadywanie na Polskę i Polaków uraz klęski i niepokój wewnętrzny - ma lekkość, giętkość prawie osterwowską, wdzięk pomieszany z cierpliwością.
Arczyńska z dużą powściągliwością i dyskrecją gra londyńską "żonę czasu wojny". Partnerem jej jest Rewkowski. Oboje stanowią doskonałą parę kontrastową do pary "krajowców".
E. Kuncewicz w roli poczciwej prowincjuszki rzuconej w wielki świat, pokazuje dużo doskonałej rutyny aktorskiej. Towarzyszy jej Kopczewski w roli ex-pułkownika, "Iwana Groźnego", teraz właściciela pensjonatu. (-)
Czarującą parę stanowią Karpowicz i Adamski.
Zespół zamyka para młodych: Szczukówna i Aleksander Butscher.
Dekoracje Smosarskiego - to przysłowiowy rosół z gwoździa - angielski "sitting room" z niczego, a pełen atmosfery dyskretnie zabarwiony motywami polskimi.
Całe przedsięwzięcie jest wydarzeniem.
(...)
[recenzja ręcznie przepisana z opuszczonymi fragmentami oryginalnego tekstu]
