Charles Lecocq
Ur. 3 VI 1832, Paryż. Zm. 24 X 1918, Paryż.
Lecocq przyszedł na świat we właściwym czasie i we właściwym miejscu. Gdy studiował w Konserwatorium Paryskim, dyrektorem był tam Auber, profesorami Bazin i Halevy, kolegami Massenet i Saint-Saens, a najbliższym przyjacielem Lecocqa - Georges Bizet. Kiedy jeszcze jako student zdobywał nagrody za grę na organach i ćwiczenia z harmonii, Offenbach przygotowywał właśnie w Paryżu ofensywę kankana i operetki. I Offenbach zdecydował o kierunku jego zainteresowań... W 1856, poszukując repertuaru dla swego teatrzyku Bouffes-Parisiens, ogłosił konkurs na napisanie muzyki do libretta 1-aktowej operetki "Le Docteur miracle". Pierwszą nagrodą otrzymali ex aequo Bizet i Lecocq. Bizet zajął się później czym innym, lecz Lecocq, ośmielony sukcesem, a bardzo potrzebujący pieniędzy, postanowił zdyskontować swe pierwsze osiągnięcie i - pisać dalsze operetki. Pisać pisał, choć początkowo z miernym powodzeniem. Dopiero "Małżeństwo w Chinach" ("Fleur de the", 1868) zdobyło spory rozgłos, a "Córka pani Angot" ("La Fille de Madame Angot", 1872) to był już ogromny sukces, powtórzony później przez "Girofle-Girofla" (1874). Odtąd Lecocq stał się ulubionym kompozytorem Paryża i napisał blisko setkę operetek, jednoaktówek, krotochwil, cieszących się krótkotrwałym na ogół, niemniej dobrym przyjęciem. Wszystkie ciekawsze wystawiono w Polsce. Poza wspomnianymi wyżej były to "Kapelusz bandyty" ("Le pompon", 1875), "Mężateczka", znana także jako "Graziella" ("La petite mariee", 1876), "Kosiki" (1877), "Marjolaine" ("La Marjolaine", 1877), "Książątko" ("Le petit duc", 1878), "Camargo" ("La Camargo", 1878), "Piękna Persjanka" ("La jolie Persane", 1880), "Dzień i noc" ("Le jour et la niut", 1882), "Księżniczka kanaryjska" ("La princesse des Canaries", 1883), "Ali-Baba" (1887), "Niebieski ptaszek" ("L`oiseau bleu", 1884).
Lecocq napisał również kilka oper, żadna z nich nie zyskała jednak powodzenia.
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994
