Kazimierz Orłoś
ORŁOŚ Kazimierz
(ur. 26 grudnia 1935, Warszawa, Polska)
Prozaik, scenarzysta filmowy i telewizyjny, autor słuchowisk radiowych, publicysta. Okupację niemiecką spędził w Warszawie oraz w Dąbrówkach pod Łańcutem. Maturę zdał w 1953 roku w Liceum im. Reytana w Warszawie. Następne dwa lata uczył się samodzielnie i zarobkował korepetycjami. Od 1955 roku studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutanckie opowiadanie "Dziewczyna z łódki" opublikował na łamach "Twórczości" w 1958 roku. Po uzyskaniu magisterium pracował kilka miesięcy w 1961 roku jako prawnik w Kombinacie Górniczo-Energetycznym "Turów" w Turoszowie. W 1961 roku ukazał się także jego pierwszy zbiór opowiadań "Między brzegami". Opowiadania, reportaże i utwory dramatyczne ogłaszał w wielu czasopismach, między innymi w "Twórczości" (do 1969), "Współczesności" (1959-63), "Orce" (1960-61), "Życiu Literackim" (1962-63), "Tygodniku Kulturalnym" (1962-69). W roku 1963 krótko pracował jako asystent do spraw socjalnoprawnych w Szpitalu Psychiatrycznym w Pruszkowie, a następnie do 1966 roku był radcą prawnym w dyrekcji budowy elektrowni wodnej "Solina" nad Sanem, natomiast w roku 1969 w elektrowni cieplnej "Kozienice". W tym czasie kontynuował działalność pisarską. W 1966 roku został członkiem Związku Literatów Polskich, w roku 1970 członkiem Polskiego PEN Clubu. Od 1967 roku zajmuje się także twórczością radiową. W latach 1970-73 był zatrudniony w Redakcji Słuchowisk Radiowych Polskiego Radia. Po wydaniu w Paryżu powieści "Cudowna melina", zatrzymanej wcześniej w kraju przez cenzurę, został zwolniony z pracy w radiu, a także z tygodnika "Literatura", w którym od 1972 roku pracował w dziale reportaży. Zakazem cenzury objęto publikację jego dzieł. W latach 1973-76 był zatrudniony jako prawnik w bazie Warszawskiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych w Ignacowie pod Piotrkowem Trybunalskim. W latach 1977-81 współredagował niezależne pismo "Zapis". W latach osiemdziesiątych proza, recenzje i artykuły Orłosia ukazywały się w czasopismach wydawanych poza cenzurą - w "Nowym Zapisie", "Kulturze Niezależnej", londyńskim "Pulsie". Od 1988 roku do 1994 współpracował z Radiem Wolna Europa. Przed 1989 rokiem opublikował jeszcze powieści "Trzecie kłamstwo" oraz "Przechowalnia". Pierwsza z nich wydana w 1980 roku w Paryżu nakładem Instytutu Literackiego, druga w 1985 roku nakładem londyńskiego Pulsu.
Wśród książek wydanych przez pisarza po 1989 roku szczególnie ciepło zostały przyjęte trzy tomu prozy - "Niebieski szklarz", "Drewniane mosty" i "Dziewczyna z ganku".
