Carl Maria von Weber
Ur. 17 listopada 1786, Eutin (Księstwo Holstein). Zm. 5 czerwca 1826, Londyn.
Karol Maria Weber rozpoczął naukę muzyki u Michała Haydna w Salzburgu mając lat 11 i niebawem zaczął komponować. Studiując następnie w Wiedniu u słynnego podówczas opata Voglera, zapoznał się w pierwszym rzędzie z tajnikami kolorystyki instrumentalnej w orkiestrze. W 1806 obejmuje stanowisko kierownika kapeli księcia Eugeniusza Wirtemberskiego. W rok potem przechodzi w służbę brata księcia, Ludwika, jako tajny sekretarz i nauczyciel jego córki, i osiada w Stuttgarcie. Tam powstaje jego pierwsza opera Silvana (wystawiona w 1810, z Karoliną Brandt, późniejszą żoną Webera, w roli głównej). Z tego okresu pochodzi też opera Abu Hassan (1811). W 1812 Weber po raz pierwszy przybywa do Berlina, dalsze zaś losy kierują go do Pragi, Drezna i innych miast. Wszędzie cieszy się powodzeniem zarówno jako dyrygent, jak też jako wirtuoz-pianista. Wielkie sukcesy odnoszą też jego najwybitniejsze opery: Preciosa (właściwie była to muzyka do sztuki A. P. Wolfa pod tym tytułem), Wolny strzelec, Euryanthe. Oprócz oper i utworów fortepianowych pisze pieśni, msze, a także szereg kompozycji kameralnych. Ostatnim dziełem Webera jest Oberon, napisany dla londyńskiej opery Covent Garden.
Weber stał się obok młodszego nieco Franciszka Schuberta jednym z pierwszych zwiastunów muzycznego romantyzmu. Był twórcą bardzo wszechstronnym – położył m.in. wielkie zasługi w dziedzinie rozwoju wirtuozowskiego stylu w muzyce fortepianowej, jak również instrumentacji orkiestrowej (wprowadzenie na szerszą skalę niskich rejestrów altówki i klarnetu, wirtuozowskie traktowanie instrumentów smyczkowych). Przede wszystkim jednak stał się „ojcem” niemieckiej opery narodowej i wywarł w tej dziedzinie wpływ decydujący na całą generację kompozytorów romantyków, jak Lortzing, Marschner, Kreutzer, Meyerbeer, Lachner i in.
Źródło: Józef Kański, Przewodnik operowy, PWM, Kraków 1997.
