Stanisław Bieniasz
BIENIASZ Stanisław
(ur. 9 lipca 1950, Pawłowo [później dzielnica Zabrza], Polska -
zm. 11 lutego 2001, Zabrze, Polska)
Dramaturg, prozaik, publicysta, reżyser. Chciał być aktorem, w 1969 zdawał do krakowskiej PWST, ale nie dostał się. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Śląskim. Pracował jako konstruktor w biurze projektowym, instruktor kulturalno-oświatowy w hotelu robotniczym, urzędnik w elektrowni, nauczyciel w szkole specjalnej, kolporter biletów w teatrze, pracownik administracji kopalnianej, ślusarz w hucie.
Debiutował w 1977 monodramem "Hotel pod Konfesjonałem", który wystawiono w Teatrze Nowym w Zabrzu. Następny dramat, "Hałdy", został nagrodzony prestiżową I nagrodą w konkursie na sztukę współczesną przy Wrocławskim Festiwalu Teatralnym w 1979 r. Kolejno powstawały sztuki: "Hałdy", "Urlop zdrowotny", "Czerwone słoneczko", "Stary portfel".
W 1981 Kazimierz Kutz zrealizowal dla Teatru TV "Stary portfel", ale sztuka, zatrzymana przez cenzurę okresu stanu wojennego, czekała na emisję osiem lat.
Na krótko przed wprowadzeniem stanu wojennego Bieniasz wyjechał do Niemiec, gdzie spędził prawie trzynaście13 lat, współpracując jako publicysta i autor z Radiem Wolna Europa oraz redakcją polską Deutschlandfunk. Napisał w tym czasie kilka sztuk i słuchowisk oraz kilkadziesiąt opowiadań ("Ostry dyżur", Londyn 1984, "Podanie o zezwolenie na życie", Gliwice 1991) oraz trzy powieści: "Ucieczka" (Warszawa 1991), "Podejrzenie" i "Rekonstrukcja" (Poznań 1991). Potem opublikował powieści: "Sponsor i jego autor" (Katowice 1995) oraz "Niedaleko Königsallee" (Katowice 1997). W 1994 nakręcono według jego scenariusza serial komediowy "Spółka rodzinna".
Do najważniejszych sztuk napisanych w latach dziewięćdziesiątych należą: "Biografia", "Pora zbiorów" oraz "Senator". Ostatnimi utworami dramatycznymi były: "Transfer" i "Naczelnik".
Po 1995 roku kilkakrotnie podejmował się reżyserowania własnych sztuk, między innymi "Hałd", "Senatora" i "Biografii".
Był założycielem i prezesem Regionalnego Towarzystwa Polsko-Niemieckiego z siedzibą w Gliwicach. W ostatnich latach życia pełnił funkcję radnego i przewodniczącego Komisji Kultury i Sportu w Zabrzu. Przez całe życie związany był ze Śląskiem.
Pośmiertnie został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi oraz Nagrodą Prezydenta Zabrza i Honorową Nagrodą im. Wojciecha Korfantego.
