Edmond Audran
Ur. 12 IV 1840, Lyon; Zm. 16 VIII 1901, Bazincourt-sur-Epte.
Syn pierwszego tenora Opery Komicznej, Mariusa Audrona, kształcił się Edmond w Instytucie Muzyki Kościelnej Niedermayera w Paryżu, gdzie do jego profesorów należał m.in. C. Saint-Saens. Mając 17 lat otrzymał nagrodę za kompozycję; w 19. roku życia dostał posadę organisty w kościele Św. Józefa w Marsylii, dokąd przeniósł się wraz z rodziną. Po krótkim okresie komponowania muzyki kościelnej ("Wielka msza"; "Marsz żałobny na śmierć Meyerbeera"; 1864) zaczął pisać operetki, później także niewielkie opery komiczne. Po marsylskim sukcesie "Wielkiego Mogoła" ("Le grand Mogol"; 1877) powrócił do Paryża, gdzie premiera "Wesela Oliwetty" ("Les noces d'Olivette" w Bouffes-Parisiens; 1879) postawiła go w rzędzie czołowych twórców ówczesnego francuskiego teatru muzycznego. Napisał blisko 40 utworów dla sceny, W Polsce wystawiano m.in. "Bettinę" ("La Maacotte"; 1880), "Konika polnego i mrówkę" ("La cigale et la fourmi"; 1886), "Lalkę" ("La Poupee"; 1896), "Miss Helyett" (1891), "Narzeczoną z Verts-Poteaux" ("La fiancee des Verts-Poteaux"; 1883), "Pierścień rodzinny" ("Gilette de Narbonne"; 1882), "Wesele Oliwetty" i "Wielkiego Mogoła".
Muzyka Audrana, chociaż swą pomysłowością i rozmachem nie dorównuje twórczości współczesnych gwiazd paryskiej operetki (Offenbach, Lecocq), zachwyca lekkością i prawdziwie francuskim wdziękiem. Wprowadzał do swych dzieł kankany, marsze i polki, lecz przede wszystkim okazał się mistrzem paryskiego walczyka - pod tym względem zestawiają go niektórzy z Janem Straussem... Operetki Audrana zeszły ze scen jeszcze w okresie I wojny światowej, dzisiaj wznawiana jest czasem jedna tylko: "Lalka".
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994
