Vincent Youmans
Ur. 27 IX 1898, Nowy Jork. Zm. 5 IV 1946, Denver, Colorado.
Syn zamożnego kapelusznika, właściciela kilku sklepów w Nowym Jorku, Youmans przeznaczony był i kształcony do zawodów politechnicznych. Studiował w Yale, mając 18 lat zrezygnował jednak z techniki i rzucił się na fale biznesu jako urzędnik Wall Street. Też nie na długo; po przystąpieniu USA do I wojny światowej wstąpił do marynarki wojennej; skierowano go do ośrodka szkoleniowego US Navy, przeznaczając do organizowania imprez rozrywkowych dla marynarzy. I tak się zaczęło jego zainteresowanie muzyką. Tam skomponował swoje pierwsze piosenki (m.in. "Hallelujah!", która, włączona później do musicalu, stała się wielkim przebojem), a po zdemobilizowaniu wyszukał sobie pracę w samym centrum przemysłu rozrywkowego: na Tin Pan Alley. Patrzył, uczył się, bardzo wiele skorzystał, asystując przez pewien czas Victorowi Herbertowi w jego przesłuchaniach solistów. W rezultacie - już w 1918 upchnął jedną piosenkę na Broadwayu w musicalu "From Piccadilly to Broadway", a w 1921 napisał, jeszcze wspólnie z Paulem Lanninem, pełnospektaklowy musical "Two Little Girls in Blue", zyskując powodzenie. Następny musical: "Wildflower" (1923), napisał również wspólnie (z Herbertem Stothartem), natomiast pierwszy w pełni samodzielny, to "No, No, Nanette!" (1925) - zarazem największy jego sukces. Kolejne pozycje na Broadwayu: "A Night Out" (1925), "Oh, Please" (1926), "Hit the Deck" (1927 - ze znanym przebojem "Hallelujah!"), "Rainbow" (1928), "Great Day!" (1929), "Through the Years" (1932) i in.
W 1933 wyjechał do Hollywood opracować partyturę musicalu filmowego "Karioka" ("Flying Down to Rio"; 1933 - z przebojami "Karioka" i "Orchidee w świetle księżyca"). Po zakończeniu pracy zachorował na gruźlicę - musiał pojechać do sanatorium w Denver. Po paru latach stan zdrowia poprawił się na tyle, że Youmans zamieszkał w Nowym Orleanie, zaczął pracować, nawet doprowadził do premiery (Baltimore, 1944) show swojego pomysłu "Vincent Youmans Ballet Revue". Sukcesu nie odniósł, jego zdrowie natomiast gwałtownie się pogorszyło. W 1945 poszedł na rok do nowojorskiego szpitala, po czym powrócił do sanatorium w Denver, gdzie wkrótce potem zmarł.
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994
