5 marca 1926
Róża Stefana Żeromskiego – prapremiera w inscenizacji Leona Schillera
Warszawa, Teatr im. Bogusławskiego: prapremiera Róży „dramatu w 9 sprawach” Stefana Żeromskiego w układzie tekstu Wilama Horzycy, inscenizacji Leona Schillera, scenografii Andrzeja i Zbigniewa Pronaszków. Karol Adwentowicz w roli Jana Czarowica, Aleksander Zelwerowicz jako Naczelnik policji, Irena Solska – Krystyna, Jan Kurnakowicz – Dan, Wacław Nowakowski – Bożyszcze.
„Dramat niesceniczny” Żeromskiego ukazuje różnorodne zachowania polskiego społeczeństwa po klęsce rewolucji z 1905, walkę Czarowica z Rosją o odzyskanie niepodległości i dążenie Zagozdy do obalenia kapitalizmu w celu wyzwolenia proletariatu. Horzyca dokonał w tekście skrótów i przestawień. Przedstawienie rozgrywało się w celach więziennych warszawskiej Cytadeli, w hali fabrycznej, w sali balowej, w wiejskim dworze i na drodze. Najmocniejsza była scena III Biuro policji tajnej, z torturami stosowanymi przez rosyjską Ochranę, podczas której na widowni rozległ się okrzyk: „Nasza policja też tak bije!”.
Rafał Węgrzyniak