Krytyka

Ur. 1 listopada 1862 w Krakowie, zm. 10 lutego 1949 roku w Krakowie

Kryptonimy i pseudonimy: F.K.; Fel. K.; Feliks K.; Feliks Kon.; (fk); Fk.; k.; (k); K.; (K.).

Krytyk teatralny, historyk, teoretyk cywilizacji, profesor uniwersytecki

Wywodził się z polskiej rodziny osiadłej w miasteczku Hranice (niem. Mährisch Weißkirchen) na Morawach, a przybyłej tam ze Śląska w 1863 wraz z armią Jana III Sobieskiego. W latach czterdziestych XIX w. jego ojciec Józef przeniósł się do Krakowa i podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po usunięciu z uczelni za udział w powstaniu krakowskim 1846 pracował na kolei. Z żoną Józefą z domu Brazda mieszkali przy Rynku Kleparskim. Ich urodzony w 1862 syn Feliks uczęszczał najpierw do gimnazjum św. Anny, a potem do gimnazjum św. Jacka, gdzie w 1883 zdał maturę. Kontynuował naukę, studiując historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1888 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy Najdawniejsze stosunki Inflant z Polską do roku 1393.

Studia Feliksa Konecznego przypadły na lata prężnego rozwoju krakowskiej szkoły historycznej, uczestniczył w wykładach i seminariach Stanisława Smolki, Wincentego Zakrzewskiego, Michała Bobrzyńskiego, a także Stanisława Tarnowskiego. Od 1 stycznia do 30 sierpnia 1890 Koneczny przebywał w Rzymie, Florencji i Wenecji w ekspedycji Akademii Umiejętności badającej archiwa watykańskie. Po powrocie do Krakowa został zatrudniony w Akademii Umiejętności i pracował tam do 1897, najpierw jako pomocnik kancelaryjny, a potem adiunkt. Był też stałym współpracownikiem Komisji Historycznej Akademii Umiejętności. W tym czasie wydał wiele ważnych prac historycznych, m.in. Jagiełło i Witold podczas unii krewskiej oraz Dzieje Śląska. W 1897 (po utracie posady w Akademii Umiejętności) przeniósł się do Biblioteki Jagiellońskiej, gdzie od 1900 kierował działem rękopisów. Od 1901 został współpracownikiem Komisji Literackiej Akademii Umiejętności. W kręgu zainteresowań Konecznego było też słowianoznawstwo, w latach 1905–1914 redagował miesięcznik „Świat Słowiański“. Publikował wiele artykułów o tematyce religijno-społecznej w prasie codziennej („Czas”, „Głos Narodu“) oraz w czasopismach społeczno-kulturalnych (m.in.: „Przegląd Powszechny”, „Świat“, „Muzeum”, „Biblioteka Warszawska“), a w latach 1896–1905 regularnie pisał sprawozdania teatralne w krakowskim „Przeglądzie Polskim”. W tym czasie angażował się też w życie społeczne: współpracował z Towarzystwem Szkoły Ludowej i wygłaszał wiele odczytów w miejscowościach Galicji i Śląska, był członkiem komisji teatralnej działającej przy tym Towarzystwie oraz wydawał publikacje popularyzujące historię, np. Dzieje Polski za Piastów i Dzieje Polski za Jagiellonów.

Po I wojnie światowej Koneczny został profesorem reaktywowanego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, kierował tam katedrą historii Europy Wschodniej. 20 czerwca 1920 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Dzieje Rosji. Po przejściu na emeryturę w 1929 powrócił do Krakowa i zajął się filozofią dziejów oraz zagadnieniami historyczno-religijnymi. Powstały wtedy takie prace, jak: O wielości cywilizacji, Rozwój moralności oraz Kościół jako polityczny wychowawca narodu.

Po II wojnie światowej zgłosił się na Uniwersytet Jagielloński, ale nie został zatrudniony. Utrzymywał się z pisania drobnych artykułów do pism katolickich: „Niedzieli" i „Tygodnika Warszawskiego". Mimo trudnych warunków życia i braku możliwości publikowania dorobku naukowego, nadal pracował nad własną teorią historiozoficzną. Zmarł w 1949 w wieku 87 lat. Spora część jego spuścizny naukowej pozostała w rękopisach i doczekała się wydania dopiero pod koniec XX i na początku XXI wieku. Wtedy też szerzej zainteresowano się ogromnym i różnorodnym dorobkiem naukowym Feliksa Konecznego, myśliciela katolickiego i twórcy własnej historiozoficznej koncepcji ścierania się systemów cywilizacyjnych oraz wybitnego historyka slawisty.

Feliks Koneczny jako krytyk teatralny

Krytyką teatralną Feliks Koneczny zajmował się na marginesie swoich głównych zainteresowań badawczych. Sprawozdawcą teatralnym był niespełna dziewięć lat, recenzował tylko przedstawienia krakowskiej sceny w jej znakomitym okresie (od połowy dyrekcji Tadeusza Pawlikowskiego i przez całą dyrekcję Józefa Kotarbińskiego) oraz gościnne występy w Teatrze Miejskim, a mimo to uznawany jest za jednego z najwybitniejszych polskich krytyków teatralnych epoki Młodej Polski. Jan Michalik nazywa go „indywidualnością przerastającą wszystkie pozostałe“, „mistrzem analizy aktorskiego detalu” i konstatuje, że „gdyby Konecznego zabrakło, wiedza o sztuce teatralnej Krakowa tych czasów byłaby bardzo zubożona" (Dzieje teatru w Krakowie w latach 1893–1915. W cieniu Teatru Miejskiego, Kraków 1987, s. 250–251). Z kolei Zbigniew Raszewski w Krótkiej historii teatru polskiego (Warszawa 1978, s. 163) pisze o nim „Feliks Koneczny, być może największy polski sprawozdawca teatralny“. Szczegółowo „świat krytycznoteatralny” Konecznego opisał Kazimierz Gajda, który wydał też obszerny wybór recenzji oraz przeanalizował poglądy krytyka na dramaty Stanisława Wyspiańskiego, Williama Szekspira, Gabriela d’Annunzio, opinie o lżejszym repertuarze sceny krakowskiej (komediach Michała Bałuckiego, Aleksandra Fredry i francuskich farsach), a także portrety aktorskie (Heleny Modrzejewskiej) i opisy przedstawień (Zaczarowane koło Lucjana Rydla). Dzięki badaniom i publikacjom Gajdy działalność Konecznego jako sprawozdawcy teatralnego jest dobrze rozpoznana i szczegółowo opisana.

Feliks Koneczny objął stałą rubrykę pod tytułem „Teatr krakowski" w miesięczniku „Przegląd Polski" w grudniu 1896 Prowadził ją regularnie z kilkoma niewielkimi przerwami: z powodu choroby w styczniu i lutym 1900 zastąpił go Konstanty Maria Górski, a w grudniu 1901 swoje sprawozdanie (m.in. z inscenizacji Dziadów i Księdza Marka) Koneczny nazwał „pożegnalnym" i rubrykę przekazał Zbigniewowi Kniaziołuckiemu. Pożegnanie było jednak przedwczesne, bo Koneczny wrócił na fotel recenzenta już w marcu 1902 i zajmował go do marca 1905 Czasami rubrykę dzielił z recenzentem muzycznym (Witoldem Noskowskim), choć zdarzało się, że omawiał też przedstawienia operowe i operetkowe, np. występy śpiewaków włoskich i zespołu muzycznego teatru lwowskiego. Łącznie Koneczny napisał dla „Przeglądu Polskiego" 75 sprawozdań (na ponad 1300 stronach), w których analizował zwykle repertuar ostatniego miesiąca. Teksty były dość obszerne, recenzent najczęściej omawiał wszystkie premiery i ciekawsze wznowienia. Szczegółowo „rozbierał" tylko takie utwory, „które będzie należało brać na serio“, czasami poświęcał im nawet całe miesięczne sprawozdanie, jak było w przypadku Zaczarowanego koła Rydla. Wielokrotnie wypowiadał się na temat doboru wystawianych sztuk, bo „o wartości teatru stanowi przede wszystkim repertuar” i lepiej „miernie" grać dobre, niż „świetnie dzieła bez literackiej wartości“. Szczególnie chwalił teatr krakowski za inscenizacje dramatów Juliusza Słowackiego, które uważał za „najpatriotyczniejsze ze wszystkich patriotycznych”. Wielokrotnie apelował o utrzymanie w repertuarze także komedii Aleksandra Fredry, stwierdzał, że „największą chlubą polskiego teatru są dobre przedstawienia utworów Słowackiego i Fredry“. Koneczny zalecał utrzymywanie w repertuarze równowagi „między poważną refleksją a prostą zabawą, bez której teatr bądź co bądź nie obejdzie się”. Potrafił wielostronnie spojrzeć na repertuar teatru krakowskiego, będący wypadkową takich elementów, jak: dyrekcja, koszty, dramatopisarze, aktorstwo i publiczność.

Koneczny preferował metodę krytyki naukowej, nieopierającej się na odczuciach i wrażeniach, „lecz na argumentach“. Punktem wyjścia jego sprawozdań był zawsze dramat, który filologicznie streszczał akt po akcie, wnikliwie analizował wartość literacką oraz „fakturę” (czyli „metodę układania scen w akty“). Trzecim kryterium oceny dramatu była „sceniczność”, polegająca – jak pisał – „na tym, żeby widowisko utworu było zajmujące, żeby nie nudziło“. Przykładowo, recenzując Wesele Wyspiańskiego, podkreślał „prawdziwą poetyczność” utworu, pisał o „wybornej fakturze“, która jest „zupełnie nowa, nie znana dotychczas nikomu, bez wzoru, niezależna od wszystkiego co było dotychczas”, a mimo to dramat jest „niezmiernie scenicznie" ułożony, choć „nie wykończony“. Wyspiański był dla krytyka „najzdolniejszym z Młodej Polski”, o talencie „tak olbrzymim, że dawno, dawno równego w Polsce już nie było“, ale wszystkie jego dramaty uważał za „szkice” wymagające „wykończenia".

W drugiej (zwykle krótszej) części teatralnych sprawozdań Koneczny zajmował się przedstawieniem teatralnym. Najwięcej miejsca poświęcał kreacjom aktorskim, które widział przez pryzmat dzieła literackiego. Analizował „pojęcie roli" oraz zgodność interpretacji scenicznej z dramatem, bo jak pisał: „poezja jest w teatrze celem, a nie środkiem, i aktor jest dla autora, a nie przeciwnie“. Sztukę aktorską porównywał ze „sztukami wtórniczymi”, jak sztycharstwo czy akwaforta, ale aktorzy „wśród wtórników sztuki są najpożyteczniejsi“, bo najlepiej popularyzują sztukę. Doceniał u aktora nie tylko talent, ale także wykształcenie, inteligencję, rozwój i umiejętne podnoszenie kwalifikacji. Przy okazji występów gościnnych Heleny Modrzejewskiej stwierdzał, że artystka stała się sławna, bo „talentu swojego nie zakopała w bezczynności”. Kilkakrotnie wypowiadał się też o potrzebie szkolenia aktorów i życzliwie recenzował popisowe przedstawienia szkoły dramatycznej Stanisława Knake-Zawadzkiego oraz Gabrieli Zapolskiej. Koneczny nieomylnie dostrzegał aktorskie talenty i z uwagą towarzyszył ich rozwojowi, nie szczędząc słów zachęty i przestrogi. W opisie ról unikał przesadnych pochwał, ale też nadmiernej krytyki i negatywnych ocen. Jego opinie wyróżniały się rzetelnością i były dokładnie uzasadnione. Umiejętnie rejestrował nawet najdrobniejsze szczegóły roli, potrafił uchwycić i opisać wiele słownych oraz pozasłownych form ekspresji, jak intonacja, mimika, gest i ruch ciała, choć był raczej sceptyczny wobec możliwości dokładnego zapisu i udokumentowania gry scenicznej przez krytyka. Dlatego namawiał wybitnych aktorów do utrwalania swoich kreacji przez sporządzanie szczegółowych opisów ról i składania ich w archiwach teatralnych. Opisy „stanowiłyby materiał naukowy dla adeptów sztuki scenicznej“, także dla aktorów innych scen, na przykład teatru ludowego. Koneczny dostrzegał potrzebę założenia takiego teatru w Krakowie i z zadowoleniem przyjął zorganizowanie ludowej sceny przez Stanisława Knake-Zawadzkiego w lecie 1901 (w wynajętej ujeżdżalni Pod Kapucynami). Przedsięwzięcie to nazwał „czynem patriotycznym”, choć przestrzegał przed wypełnianiem repertuaru „patriotycznymi bombami".

Feliks Koneczny, jak podsumowuje Gajda, „nie uprawiał krytyki-komunikatu, krytyki-reklamy, natomiast zdawał czytelnikowi wszechstronną relację z zaistniałego spektaklu, kierując się własną metodą jego recepcji, normą znawców“. Sam Koneczny w jednym z pierwszych sprawozdań tak określał zadania krytyki: „ma być dla dzieł sztuki tem oświetleniem, w którem one ustawione najlepiej okażą zalety swych kształtów, żeby ani jeden szczegół ich piękna nie zaginął. Rozkoszą krytyka jest: strzec piękna od nieuwagi, bronić od niepamięci – być piękna głośnym heroldem, zmuszać obojętnych, żeby z hołdem spieszyli”.

Bibliografia podmiotowa

◼ Ogólne wypowiedzi o teatrze i dramacie, sylwetki, nekrologi, recenzje publikacji

Dr Feliks Koneczny, Dziady po czesku, „Przegląd Polski" 1896, t. 122, nr 364 (październik), s. 99–118 [rec. tłumaczenia J. Vrchlický’ego]; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski, „Przegląd Polski" 1896, t. 122, nr 366 (grudzień), s. 599–601 [„program krytyczny" nowego recenzenta]; • O krytyce teatralnej, „Przegląd Literacki" 1897 nr 1, s. 16 [przedruk fragm. z „Przeglądu Polskiego“]; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski. Antonina Hoffmanowa (Wspomnienie pośmiertne), „Przegląd Polski” 1897, t. 125, nr 373 (lipiec), s. 194–196; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski, „Przegląd Polski" 1898, t. 129, nr 385 (lipiec), s. 173–178 [uwagi o repertuarze teatrów lwowskiego i krakowskiego oraz korzyściach z wymiany zespołów teatralnych]; • Feliks Koneczny, Życie i zasługi Adama Mickiewicza, Kraków 1898; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski, „Przegląd Polski" 1901, t. 142, nr 424 (październik), s. 147–173 [o teatrze ludowym]; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski, „Przegląd Polski" 1902, t. 144 nr 432 (czerwiec), s. 551–556 [jubileusz 40-lecia pracy literackiej Adama Bełcikowskiego]; • Feliks Koneczny, Adam Bełcikowski. (Sylwetka jubileuszowa), „Życie i Sztuka" 1902, nr 29 (dod. do „Kraj“, Petersburg), s. 319–321 oraz polemika A. Bełcikowskiego dot. sztuki Pan Pasek i odpowiedź Konecznego, „Życie i Sztuka” 1902 nr 36, s. 384; • Dr Feliks Koneczny, Teatr krakowski, „Przegląd Polski" 1903, t. 147, nr 440 (luty), s. 376–389 oraz 1903, t. 147, nr 441 (marzec), s. 562–71 [o Helenie Modrzejewskiej z okazji występów gościnnych w Krakowie]; • F.K., Józef Tretiak: „Mickiewicz i Puszkin. Studia i szkice“. Warszawa 1906 [recenzja], „Świat Słowiański” 1906, t. 2, nr 22, s. 301–302; • FK., Dr Tadeusz Grabowski: „Zygmunt Krasiński, jego żywot i dzieła na tle współczesnej epoki, 1812–1859“. Poznań 1912 [recenzja], „Świat Słowiański” 1912, t. 2, nr 92–93, s. 660; • Dr Feliks Koneczny, Vrchlický jako tłumacz „Dziadów", „Świat Słowiański" 1913, t. 2, nr 104–105, s. 502–520.

◼ Recenzje teatralne

Miesięczne sprawozdania publikowane w „Przeglądzie Polskim" od grudnia 1896 do marca 1905 pt. Teatr krakowski, podpisywane: Dr Feliks Koneczny. Wydane także w postaci nadbitek (37 poz. drukowanych w latach 1900–1905). Znaczna część recenzji opublikowana w:

• Feliks Koneczny, Teatr Krakowski. Sprawozdania 1896–1905, przedmowa, wybór i opracowanie K. Gajda, Kraków 1994.

„Przegląd Polski" 1896

1896, t. 122, nr 366 (grudzień), s. 599–640 [rec. z: S. Dobrzański, Wujaszek Alfonsa;  F. Schönthan, Porwanie Sabinek;  Molier, Szkoła kobiet;  P. Wolff, Które lepsze; • H. Fischer, J. Jarno, Gustaw Kapka; H. Meilhac, Wielka fortuna; A. Staszczyk, Filareci; M. Dzieduszycki, Mamuty].

„Przegląd Polski" 1897

1897, t. 123, nr 367 (styczeń), s. 197–213 [rec. z: M. Dzikowski, Krew nie woda; J. Zachariasiewicz, Wolne serce; Z. Sarnecki, Cud dziewica; A. Asnyk, Komedia konkursowa i Kiejstut (w wieczorze ku czci Adama Asnyka); R. Sheridan, Współzalotnicy; E. Pailleron, Iskierka (debiut Wandy Nałęcz); występy teatru lwowskiego: E. Lubowski, Królewicz, G. Rovetta, Zwycięstwo, R. Bracco, Niewierna i A. Schnitzler, Miłostki; występy aktorów teatru nadwornego z Wiednia: G. Giacosa, Prawa duszy i G. Hauptmann, Samotni]; • 1897, t. 123, nr 368 (luty), s. 421–435 [rec. z: M. Bałucki, Dom otwarty i Niewolnice z Pipidówki; L. Madeyski, Izia; G. Zapolska, Żabusia; F. Dorowski (pseud. Domnik), Widziadło; W.L. Anczyc, Emigracja chłopska; E. Bośniacka, Obrona Częstochowy; A. Fredro, Damy i huzary i Dożywocie; J. Szutkiewicz, Popychadło; W. Shakespeare, Romeo i Julia i Kupiec wenecki]; • 1897, t. 123, nr 369 (marzec), s. 600–617 [rec. z: J. Bayard, J. de Vailly, Mąż na wsi; A. Bełcikowski, Przekupka warszawska; Z. Przybylski, K. Junosza (Szaniawski), Baby; B. Ronikier, Czy warto; A. Fredro, Z Przemyśla do Przeszowy]; • 1897, t. 124, nr 370 (kwiecień), s. 173–192 [rec. z: H. Olden, Urzędowa żona; W. Shakespeare, Wieczór trzech króli i Wesołe kumoszki z Windsoru; E. Pailleron, Myszka; J. Korzeniowski, Karpaccy górale i Żydzi (z okazji 100. rocznicy urodzin autora); S. Kozłowski Turniej; F. Schönthan, Cyrkowcy]; • 1897, t. 124, nr 371 (maj), s. 345–354 [rec. z: J. Szutkiewicz, Kula u nogi; G. Kamieński (pseud. Gamaston), Jak było, a jak być mogło; F. de Curel, Figurantka; Molier, Sganarel; V. Sardou, Marcela; M. Bałucki, Dom otwarty]; • 1897, t. 124, nr 372 (czerwiec), s. 549–565 [rec. z: M. Szukiewicz, Śnieg; L. Rydel, Z dobrego serca; R. Bracco, Maski; A. Daudet, Arlezjanka; L. Fulda, Zbuntowana; O. Hartleben, Słowo honoru; występy teatru lwowskiego: B. Smetana, Sprzedana narzeczona, H. Jarecki, Powrót taty i E. Humperdinck, Jaś i Małgosia]; • 1897, t. 125, nr 373 (lipiec), s. 194–203 [rec. z: J. Korzeniowski, Wąsy i peruka; H. Laube, Hrabia Essex (benefis Józefa Kotarbińskiego) oraz rec. z występów opery włoskiej]; • 1897, t. 125, nr 374 (sierpień), s. 395–399 [rec. z występów opery włoskiej, m.in.: S. Moniuszko, Halka, A. Thomas, Mignon, J. Halévy, Żydówka]; • 1897, t. 126, nr 376 (październik), s. 157–163 [rec. z: M. Gogol, Rewizor z Petersburga; J. Szujski, Królowa Jadwiga; F. Schönthan, G. Kadelburg, Na cel dobroczynny; R. Ruszkowski, Wesele Fonsia; H. Sudermann, Walka motyli (debiut Marii Przybyłko)]; • 1897, t. 126, nr 378 (grudzień), s. 527–560 [rec. z: R. Ruszkowski, Wesele Fonsia; P. Hervieu, Prawo mężczyzny; R. Sheridan, Szkoła plotek; E. Wildenbruch, Skowronek; G. Zapolska, Małka Szwarcenkopf; E. Blum, R. Tochè, Primaballerina; M. Bałucki, Szwaczki; J. K. Galasiewicz, Maciek Samson; F. Schönthan, F. Koppel-Ellfeld, Hrabina Oczko; A. Schnitzler, W matni].

„Przegląd Polski" 1898

1898, t. 127, nr 379 (styczeń), s. 197–206 [rec. z: J. Lemaître, Przykry wiek; E. Augier, Małżeństwo Olimpii; F. Philippi, Ciernista droga; J. Chęciński, Krytycy; A. Silvestre, J. Gautier, Handlarka uśmiechów]; • 1898, t. 127, nr 380 (luty), s. 390–397 [rec. z: A. Germain, Rodzina Dorfeuilles; O. Blumenthal, G. Kadelburg, Kozioł ofiarny; G. Rovetta, Nieuczciwi; W. Shakespeare, Otello; F. Schiller, Zbójcy; występy gościnne Romana Żelazowskiego]; • 1898, t. 127, nr 381 (marzec), s. 608–621 [rec. z: E. Brieux, Ucieczka; V. Sardou, Serafina; G. Moser, F. Schönthan, Wojna podczas pokoju; C. Karlweis, Zgrzebna koszula; T. Herzl, Nowe Ghetto; H. Ibsen, Nora; A. Dumas, Dama kameliowa; W. Shakespeare, Zimowa powieść; S. Rzętkowski, Livia Quintilla; A. Fredro, Pan Jowialski; E. Orzeszkowa, Westalka (jubileusz autorki); M. Bałucki, Nowy dziennik]; • 1898, t. 128, nr 382 (kwiecień), s. 167–187 [rec. z: G. Zapolska, Tamten; S. Graybner, Truteń; L. German, Gdzie szczęście?; A. Walewski, Złote kołnierze]; • 1898, t. 128, nr 384 (czerwiec), s. 623–644 [rec. z: P. Decourcelle, Urwisze; F. Csepreghy, Czerwony pugilares; J. Hildenbrandt (pseud. Hilbert), Wina; M. Szukiewicz, Ułuda; H. Ibsen, Dzika kaczka (benefis Tekli Trapszo); J. Bliziński, Marcowy kawaler; R. de Cordova, Mistrz Paryża; A. Pinero, Księżna i motyl; F. de Curel, Lwia uczta; występy gościnne opery lwowskiej]; • 1898, t. 129, nr 385 (lipiec), s. 173–195 [rec. z występów gościnnych teatru lwowskiego: K. Zalewski, Kraj, G. Hauptmann, Dzwon zatopiony i Kolega Crampton, P. Potter, Trilby, H. Ibsen, Upiory, R. Bracco, Pietro Caruso, H. Paulton, Niobe, K. Gutzkow, Uriel Akosta, M. Burckhardt, Kasia, Z. Sarnecki, Adam i Maryla, G. Rovetta, Nieuczciwi, G. Hirschfeld, Matki oraz rec. z mickiewiczowskiego wieczoru jubileuszowego: A. Mickiewicz, Dziady]; • 1898, t. 130, nr 388 (październik), s. 171–176 [o zmianach w zespole aktorskim teatru krakowskiego oraz rec. z: A. Dumas, P. Nevski, Daniszewy; H. Sudermann, Frycek (debiut Karola Adwentowicza); V. Sardou, Nasi najserdeczniejsi; W. Shakespeare, Hamlet (pożegnalna rola Józefa Śliwickiego); A. Fredro, Odludki i poeta; A. Bisson, A. Leclerque, Zazdrośnica]; • 1899, t. 131, nr 391 (styczeń), s. 147–194 [rec. zaległe z listopada i grudnia 1898 oraz aktualne: P. Langmann, Bartel Turaser; J. Lemaître, Najstarsza; M. Czajkowski, Symfonia; L. Mańko, Nieszczęsne kochanie; M. Praga Król wesołek; K. Gliński, Szaławiła; M. Bałucki, Wędrowna muza; F. Dorowski (pseud. Domnik), Hołota; Z. Sarnecki, Cień; S. Wyspiański, Warszawianka; A. Staszczyk, Noc w Belwederze; B. Ronikier, Wspomnienie (Rok 1863); A. Dumas, Kean (benefis Józefa Kotarbińskiego); V. Sardou, Andrea; L. Gandillot, Oporna żona; S. Friedberg, Śpiący rycerze].

„Przegląd Polski" 1899

1899, t. 131, nr 392 (luty), s. 353–369 [rec. z: P. Marivaux, Igraszki trafu i miłości; M. Brieux, Córki pana Dupont; B. Ronikier, Miłość; H. Ibsen, Dzika kaczka i E. Wildenbruch, Skowronek (pożegnanie Tekli Trapszo); G. Zapolska, Jojne Firułkes]; • 1899, t. 131, nr 393 (marzec), s. 543–565 [rec. z: J. A. Kisielewski, W sieci; M. Maeterlinck, Wnętrze (z odczytem Stanisława Przybyszewskiego); S. Przybyszewski, Dla szczęścia (benefis Ludwika Solskiego); G. Zapolska, Dziewiczy wieczór; S. Friedberg, Chłopska polityka; P. Boborykin, Doktor Moszkow; A. Schnitzler, Spuścizna]; • 1899, t. 132, nr 394 (kwiecień), s. 164–174 [rec. z: Z. Sarnecki, On i ona (w 90. rocznicę urodzin F. Chopina); F. Arnsztajnowa, Na wyżynach; M. Praga, Idealna żona; L. Bruner (pseud. J. Sten), Trzy dusze; M. Szukiewicz, Kwiat pleśni; L. Fulda, Koledzy szkolni (debiut Celiny Wisłockiej); K. Zalewski, Artykuł 264; G. Lenȏtre, G. Martin, Colinette]; • 1899, t. 132, nr 396 (czerwiec), s. 531–565 [rec. z: L. Rydel, Zaczarowane koło]; • 1899, t. 133, nr 397 (lipiec), s. 143–173 [rec. z: J. Nowiński, Biała gołąbka; J. A. Kisielewski, Karykatury; B. Ronikier Zgaszeni; A. Fredro, Śluby panieńskie (jubileusz Bronisławy Wolskiej); występy gościnne B. Ładnowskiego (K. Zalewski, Przed ślubem, W. Shakespeare, Hamlet i A. Theuriet, Marynarz); W. Shakespeare, Król Lear; A. Małecki, Grochowy wieniec; V. Sardou, Spirytyzm; G. Hauptmann, Woźnica Henschel; S. Wyspiański, Lelewel; występy operetki lwowskiej; popis szkoły dramatycznej Stanisława Knake-Zawadzkiego (J. Chęciński, Nowy teatr, K. Ujejski, Pierwiosnki, F. Coppée, Przechodzień); występy gościnne Józefa Śliwickiego]; • 1899, t. 133, nr 398 (sierpień), s. 342–355 [rec. z: J. Kasprowicz, Bunt Napierskiego; J. Słowacki, Niepoprawni (Nowa Dejanira, Fantazy); A. Musset, Nie igra się z miłością (Ostrożnie z ogniem); A. Fredro, Zemsta (pożegnanie dyrektora Tadeusza Pawlikowskiego)]; • 1899, t. 134, nr 400 (październik), s. 149–163 [początek dyrekcji Józefa Kotarbińskiego; rec. z: J. Słowacki, Złota Czaszka; P. Berton, C. Simon, Zaza; M. Turzyma, Matka Polka; M. Desvallières, A. Mars, Anonimy; B. Ronikier, Frazesowicz; przedstawienie składane z okazji Zjazdu Dziennikarzy Słowiańskich: J. Vrchlický, W beczce Diogenesa i fragm.: J. Słowacki, Mazepa, W.L. Anczyc, Kościuszko pod Racławicami]; • 1899, t. 134, nr 401 (listopad), s. 353–367 [rec. z: H. Ibsen, Podpory społeczeństwa; P. Bilhaud, F. Carré, Synowa; G. Zapolska, Jan Kochanowski; M. Bałucki, Drużba oraz o teatrze ludowym]; • 1899, t. 134, nr 402 (grudzień), s. 551–558 [rec. z: J.A. Kisielewski, Sonata; A. Schnitzler, Bajka; A. Valabrègue, M. Hennequin, Miejsce dla kobiet; E. Labiche, E. Martin, Ja! czyli Samoluby].

„Przegląd Polski" 1900

1900, t. 135, nr 405 (marzec), s. 559–566 [rec. z: A. Bogusławska, Motyla miłość oraz o przedst. składanym na dochód kasy emerytalnej artystów teatru; G. Dévore, Sumienie dziecka; V. Sardou, Rodzina Benoiton; H. Sienkiewicz, Czyja wina (wieczór jubileuszowy Sienkiewicza); C. Karlweis, Bogaty wujaszek]; • 1900, t. 136, nr 406 (kwiecień), s. 155–178 [rec. z: W. Lewicki, Błędne gwiazdy; R. Gobbins, Leta; F. Schiller, Zbójcy; L. Tołstoj, Potęga ciemnoty; J. Słowacki, Sen srebrny Salomei]; • 1900, t. 136, nr 407 (maj), s. 349–361 [rec. z: J. Chęciński, Szlachectwo duszy; W.L. Anczyc, Łobzowianie (jubileusz Pauliny Wojnowskiej); J. Bliziński, Rozbitki; A. Fredro, Śluby panieńskie; M. Gawalewicz, Barkarola; Z. Przybylski, Dzierżawca z Olesiowa; S. Friedberg, Zmory; Z. Wójcicka, Dyletanci; Ch. Gounod, Faust (występ opery lwowskiej)]; • 1900, t. 137, nr 409 (lipiec), s. 162–169 [rec. z: F. Herczeg, Pomów pan z mamą; F. Schiller, Don Carlos; R. Bracco, Zgon miłości (występy gościnne Aleksandry Lüde); G. Hauptmann, Futro bobrowe; uroczyste przedstawienie jubileuszowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, m.in.: J. Kochanowski, Odprawa posłów greckich (w wyk. młodzieży akademickiej); J. Słowacki, Mazepa (debiut Czesława Krzyżanowskiego)]; • 1900, t. 138, nr 412 (październik), s. 183–192 [zmiany w zespole teatru krakowskiego; rec. z: G. Feydeau, Mąż pod kluczem; L. Sowiński, Na Ukrainie; A. Potiechin, Ubodzy duchem; T. von Trotha, Dama dworu]; • 1900, t. 138, nr 413 (listopad), s. 366–389 [rec. z: A. Szczepański (pseud. Mirorski), Zamęt; T. Konczyński, Otchłań; J. Case, Poddanka; G. Moser, Spirytyści; H. Ibsen, Hedda Gabler; F. Schönthan, F. Koppel-Ellfeld, Odrodzenie oraz uwagi o nowych aktorach w zespole krakowskim (Adolf Walewski, Józef Sosnowski, Aleksander Zelwerowicz)]; • 1900, t. 138, nr 414 (grudzień), s. 565–576 [rec. z: A. Suchowo-Kobylin, Sprawa; A. Daudet, Kłamczyni; G. Sylvaine, L. Artus, Damski komornik; H. Sudermann, Sobótki; A. Fredro, Śluby panieńskie i List (w przedstawieniu z okazji odsłonięcia pomnika Fredry); L. Rydel, Zaczarowane koło; M. Bałucki, Dom otwarty; J. Słowacki, Kordian].

„Przegląd Polski" 1901

1901, t. 139, nr 415 (styczeń), s. 138–153 [rec. z: M. Bałucki, Blagierzy; W. Feldman, Cudotwórca; wieczór jubileuszowy Henryka Sienkiewicza (w progr.: A. Świderska, W czortowym jarze wg Ogniem i mieczem, H. Sienkiewicz, Zagłoba swatem); L. Rydel, Zaczarowane koło; G. Hauptmann, Samotni; F. Schiller, Intryga i miłość; J. Goethe, Faust]; • 1901, t. 139, nr 416 (luty), s. 321–335 [rec. z: J. Słowacki, Maria Stuart; G. Giacosa, Jak liście; E. Brieux, Czerwona toga; G. Feydeau, Dama od Maksyma; M. Bałucki, Radcy pana radcy; J. Łabaj, Jasełka]; • 1901, t. 139, nr 417 (marzec), s. 497–520 [rec. z: K. Tetmajer, Zawisza Czarny]; • 1901, t. 140, nr 418 (kwiecień), s. 139–168 [rec. z: W. Shakespeare, Komedia pomyłek, H. Bahr, One; A. Delacour, L. Thiboust, Wdówka; J. Gregorowicz, Werbel domowy; A. Niemojewski, Bajka; S. Kozłowski, Diana; Z. Wójcicka, Psyche; A. Bisson, M. Hennequin, Sekretarz; A. Dumas, Przyjaciel kobiet (jubileusz Włodzimierza Sobiesława); S. Wyspiański, Wesele]; • 1901, t. 140, nr 419 (maj), s. 347–368 [rec. z: S. Wyspiański, Wesele; W. Shakespeare, Burza; V. Hugo, Hernani; E. Rostand, Cyrano de Bergerac (występ zespołu francuskiego); R. Bracco, Prawo do życia; K. Gliński, Baśka; S. Rossowski, Nawojka]; • 1901, t. 140, nr 420 (czerwiec), s. 537–553 [rec. z: A. Fredro, Brytan-Bryś; S. Przybyszewski, Złote runo i Goście; B. Ronikier, Współzawodnicy; Z. Wójcicka, Natręt; V. Sardou, E. Najac, Rozwiedźmy się (benefis Marii Przybyłko); J. A. Kisielewski, W sieci (benefis Wandy Siemaszkowej); występy teatru niemieckiego pod kierunkiem G. Lindemanna: H. Ibsen, Gdy się zbudzimy spośród zmarłych]; • 1901, t. 141, nr 421 (lipiec), s. 175–181 [rec. z: G. Zapolska, Życie na żart; K. Hamsun, U wrót (benefis Stanisława Knake-Zawadzkiego); A. Valabrègue, M. Hennequin, Koralia i spółka]; • 1901, t. 142, nr 424 (październik), s. 147–173 [rec. z: A. Urbański, Pod kolumną Zygmunta; B. Grabowski, Młodzi bohaterowie, czyli Pożary; o nowo zaangażowanych aktorach (m.in. Stanisława Wysocka); H. Sudermann, Sobótki; S. Wyspiański, Wesele; A. Capus, Mężowie Leontyny; E. Pailleron, Komedianci; G. D’Annunzio, Sen wiosennego poranka i Gioconda; B. Bjørnson, Rękawiczka]; • 1901, t. 142, nr 425 (listopad), s. 346–362 [rec. z: A. Fredro, Pan Gelhab i Pan Benet; S. Wyspiański, Wesele; I. Maciejowski, Pojedynek szlachetnych; M. Bałucki, Klub kawalerów; A. Mańkowski, Jadzia; A. Bisson, J. Berr de Turique, Znakomitość]; • 1901, t. 142, nr 426 (grudzień), s. 530–569 [rec. z: A. Mickiewicz, Dziady (inscenizacja S. Wyspiańskiego); H. Ibsen, Budowniczy Solness; O. Blumenthal, G. Kadelburg, Opiekunowie moralności; A. Sumbatow, W. Niemirowicz-Danczenko, Sokoły i kruki; J. Słowacki, Ksiądz Marek],

„Przegląd Polski" 1902

1902, t. 143, nr 429 (marzec), s. 565–585 [rec. z: T. Konczyński, Kajetan Orug; G. Zapolska, Mężczyzna; W. L. Anczyc, Kościuszko pod Racławicami; O. Ernst, Kierownik szkoły; J. Nestroy, Gałganduch czyli Trójka hultajska; G. Okonkowsky, Targ na małżonki; W. Busnach, G. Duval, Zastępca; W. Shakespeare, Cymbelin; H. Heijermans, Nadzieja]; • 1902, t. 144, nr 431 (maj), s. 347–372 [rec. z: H. Ibsen, Mały Eyolf; H. Sudermann, Niech żyje życie; F. Schiller, Don Carlos; S. Wyspiański, Wesele; J. Słowacki, Kordian; W. Shakespeare, Sen nocy letniej; A. Godziemba-Wysocki, W słońcu; E. Scribe, E. Legouvé, Adrianna Lecouvreur (jubileusz Leona Stępowskiego); S. Krzywoszewski, Piękna ogrodniczka; M. Tatarkiewicz, Królowa bajka; G. Zapolska, Tresowane dusze; M. Dreyer, Zwycięzca; występy teatru japońskiego Sady Yacco (Gejsza i rycerz, Kesa]; • 1902, t. 144, nr 432 (czerwiec), s. 551–562 [rec. z: A. Bełcikowski, Pan Pasek; J. Słowacki, Mazepa; F. Schönthan, F. Koppel-Ellfeld, Odrodzenie i Floro i Flavio; W. Shakespeare, Sen nocy letniej; H. Meilhac, L. Halévy, Lolota; A. Walewski, Hulaj dusza; S. Kozłowski, Albert wójt krakowski; P. Bilhaud, M. Hennequin, Wazon japoński; benefis Wandy Siemaszkowej, przedst. składane (fragm.: J. Słowacki, Mazepa, A. Mickiewicz, Konrad Wallenrod, Z. Krasiński, Irydion; S. Wyspiański, Warszawianka)]; • 1902, t. 145, nr 433 (lipiec), s. 173–194 [rec. z: J. Słowacki, Mazepa; W. Shakespeare, Henryk IV; G. Engel, Ponad wodami; M. Bałucki, Krewniaki; E. Labiche i Marc-Michel, Kapelusz słomkowy; M. Gogol, Rewizor z Petersburga; J. Bliziński, Chwast; E. Rostand, Romantyczni]; • 1902, t. 146, nr 436 (październik), s. 164–185 [o teatrze i zespole przed nowym sezonem, o nowych członkach zespołu i dublowaniu ról; rec. z: H. Ibsen, Podpory społeczeństwa; S. Wyspiański, Wesele; A. Fredro, Zemsta; T. Rittner, Sąsiadka; S. Przybyszewski, Matka; J. N. Kamiński, Staroświecczyzna i postęp czasu]; • 1902, t. 146, nr 437 (listopad), s. 366–378 [rec. z: A. Fredro, Zemsta; J. Słowacki, Balladyna; A. Pinero, Wesoły lord Quex; A. Capus, Szczęście; jubileusz Marii Konopnickiej: przeróbki nowel Miłosierdzie (A. Nowaczyński) i Bociany (A. Marek); S. Dobrzański, Żołnierz królowej Madagaskaru; H. Meilhac, L. Halévy, Kamionka]; • 1902, t. 146, nr 438 (grudzień), s. 562–589 [rec. z: M. Maeterlinck, Monna Vanna; M. Gorki, Mieszczanie; Z. Przybylski, Państwo młodzi; F. Gressac, F. de Croisset, Kładka; Z. Krasiński, Nie-Boska komedia].

„Przegląd Polski" 1903

1903, t. 147, nr 439 (styczeń), s. 178–186 [rec. z: A. Nowaczyński, Walc barona (!) Molskiego; D. Przybyszewska, Krucze gniazdo; M. Gawalewicz, We czworo; W. Feldman, Cień; K. Gerö, Małżeństwo na próbę; E. Arago i P. Vermond, Pamiętniki szatana; F. Schiller, Wilhelm Tell]; • 1903, t. 147, nr 440 (luty), s. 364–397 [rec. z: J. Galasiewicz, Na strażnicy; występy teatru amatorskiego z Górnego Śląska (P. Kołodziej, Bogata wdowa i Sąsiedzi); występy zespołu francuskiego G. Leblanc-Maeterlinck (M. Maeterlinck, Monna Vanna); występy gościnne Heleny Modrzejewskiej: G. Zapolska, Jesiennym wieczorem, J. Słowacki, Niepoprawni (Nowa Dejanira, Fantazy), S. Wyspiański, Warszawianka; E. Scribe, E. Legouvé, Walka kobiet; H. Sudermann, Gniazdo rodzinne, W. Shakespeare, Makbet i Wiele hałasu o nic]; • 1903, t. 147, nr 441 (marzec), s. 562–605 [o Helenie Modrzejewskiej z okazji występów gościnnych oraz rec. z: P. Bilhaud, M. Hennequin, Panna służąca; K. Schönherr, Wieczór świętojański; S. Wyspiański, Wyzwolenie]; • 1903, t. 148, nr 442 (kwiecień), s. 150–169 [rec. z: P. Anthèleme, Dwa sumienia; H. Lavedan, Markiz de Priola; F. de Curel, Nowe bożyszcze; Z. Kawecki, Dramat Kaliny; E. Brieux, Czerwona toga; M. Bałucki, Dom otwarty (występy gościnne Kazimierza Kamińskiego); Z. Przybylski, Wicek i Wacek; popisy szkoły dramatycznej Gabrieli Zapolskiej: W. Tetmajer, Piast, M. Maeterlinck, Intruz, E. Goncourt, Precz z postępem, L. Rydel, Matka, M. Praga, Przyjaciel, S. de Mirabeau (pseud. Gyp), Anioł opiekuńczy]; • 1903, t. 148, nr 443 (maj), s. 349–359 [rec. z: występy gościnne Heleny Modrzejewskiej: G. D’Annunzio, Gioconda, S. Wyspiański, Protesilas i Laodamia, Sofokles, Antygona oraz rec. z: P. Hervieu, Bohaterka rewolucji; G. Hauptmann, Dzwon zatopiony]; • 1903, t. 148, nr 444 (czerwiec), s. 551–574 [rec. z: L. Rydel, Na zawsze; S. Wyspiański, Bolesław Śmiały i Protesilas i Laodamia, A. Fredro, Pan Benet; M. Gorki, Na dnie; występy Adolfiny Zimajer: V. Sardou, Małomieszczanie i A. Bisson, A. Mars, Niespodzianki rozwodowe]; • 1903, t. 149, nr 445 (lipiec), s. 176–181 [rec. z: A. Capus, Dwie szkoły; P. Dumanoir, Oj kobiety, kobiety!; A. Schnitzler, jednoaktówki: Godziny życia, Kobieta ze sztyletem, Literatura, Ostatnie maski]; • 1903, t. 150, nr 448 (październik), s. 179–187 [rec. z: A. Mickiewicz, Konfederaci barscy; P. Wolff, Publiczna tajemnica; J. Żuławski, Wianek mirtowy; A. Lindner, Krwawe gody; A. Fredro, Śluby panieńskie, M. Bałucki, Klub kawalerów]; • 1903, t. 150, nr 449 (listopad), s. 351–369 [rec. z: B. Gorczyński, W noc lipcową; M. Maeterlinck, Cud św. Antoniego; T. de Banville, Pocałunek; S. Najdienow, Dzieci Waniuszyna; P. Veber, Ludka; T. Bernard, Tristan]; • 1903, t. 150, nr 450 (grudzień), s. 565–577 [rec. z: A. Mickiewicz, Dziady; I. Madách, Tragedia ludzkości; M. Prévost, Półdziewice; W. Feldman, Życie; M. Bałucki, Piękna żonka].

„Przegląd Polski" 1904

1904, t. 151, nr 451 (styczeń), s. 171–175 [rec. z: A. Walewski (wg K.A. Görnera), Kopciuszek; H. Bataille, Zmartwychwstanie (wg L. Tołstoja); H. Ibsen, Jan Gabriel Borkman]; • 1904, t. 151, nr 452 (luty), s. 373–396 [rec. z: A. Nowaczyński, jednoaktówki pod wspólnym tytułem Światłocienie (Sobowtór, Prawo Mimikry, Hamlet i Don Juan); G. Hauptmann, Róża Bernd; O. Wilde, Kobieta bez znaczenia; P. Beaumarchais, Wesele Figara; E. Grenet-Dancourt i M. Vaucaire, Syn nadnaturalny]; • 1904, t. 151, nr 453 (marzec), s. 581–596 [rec. z: W. Lewicki, jednoaktówki pod wspólnym tytułem O inne życie (Ku szczytom, Pieśń, Południca, Viglando); W. Shakespeare, Makbet; O. Mirbeau, Interes przede wszystkim; Z. Przybylski, Dwór we Władkowicach; J. Żuławski, Eros i Psyche]; • 1904, t. 152, nr 454 (kwiecień), s. 164–169 [rec. z: W. Shakespeare, Kupiec wenecki; A. Walewski (wg E. Orzeszkowej), Anastazja; F. Beyerlein, Capstrzyk; K. Mattausch, Madej zbój]; • 1904, t. 152, nr 455 (maj), s. 346–356 [rec. z: A. Bisson, Najlepszy środek; występy zespołu aktora Le Bargy (H. Lavedan, Markiz de Priola); występy gościnne Bolesława Leszczyńskiego: J. Słowacki, Mazepa, S. Przybyszewski, Złote runo, H. Sudermann, Honor, J. Sandeau, Panna de la Seiglière. W. Shakespeare, Poskromienie złośnicy, V. Sardou, Safanduły oraz rec. z: A. Fredro, Wielki człowiek do małych interesów; H. Sudermann, Koniec Sodomy; S. Przybyszewski, Śnieg]; • 1904, t. 152, nr 456 (czerwiec) s. 533–535 [rec. z: G. Byron, Manfred (na dochód chorego Michała Przybyłowicza); J. Słowacki, Lilla Weneda; E. Gondinet, Gavaut, Minard i Spółka; M. Bałucki, Flirt]; • 1904, t. 153, nr 457 (lipiec), s. 178–184 [rec. z: L. Fulda, Siostry bliźnie; S. Krzywoszewski, Tęcza; W. Feldman, Cień; Z. Sarnecki, Harde dusze (występy Wandy Siemaszkowej)]; • 1904, t. 154, nr 460 (październik), s. 165–172 [rec. z: A. Walewski (wg C. Kraatza i M. Neala) Ach to Zakopane!; G. Hauptmann Michał Kramer; występy W. Rapackiego (A. Fredro, Śluby panieńskie, Zemsta i Dożywocie, J. I. Kraszewski, Panie kochanku, W. Shakespeare, Kupiec wenecki, V. Sardou, Safanduły)]; • 1904, t. 154, nr 461 (listopad), s. 351–385 [rec. z A. Fredro, Pan Jowialski; M. Desvallières, A. Mars, Skromny Kazimierz; W. Szekspir, Wszystko dobre, co się dobrze kończy (pt. Koniec wieńczy dzieło); G. B. Shaw, Bohaterowie; A. Nowaczyński, Diabeł łańcucki; F. Wedekind, Demon ziemi]; • 1904, t. 154, nr 462 (grudzień), s. 583–593 [rec. z: T. Rittner, W małym domku; S. Najdienow, Bogaty człowiek; Z. Sarnecki, Harde dusze; A. Fredro, Śluby panieńskie].

„Przegląd Polski" 1905

1905, t. 155, nr 463 (styczeń), s. 166–169 [rec. z: występy gościnne Kazimierza Kamińskiego (A. Fredro, Damy i huzary oraz H. Ibsen, Jan Gabriel Borkman); E. Pailleron, Świat nudów; S. Krzywoszewski, Tęcza; A. Walewski, Królowa Tatr; P. Berton, Ciężka próba]; • 1905, t. 155, nr 464 (luty), s. 358–375 [rec. z: W. Perzyński, Lekkomyślna siostra; Sz. Asz, Grzech i Z biegiem fal; G. Hauptmann, Tkacze; E. Rostand, Cyrano de Bergerac; występy gościnne Mieczysława Frenkla (J. Bliziński, Rozbitki, A. Fredro, Pan Geldhab)]; • 1905, t. 155, nr 465 (marzec), s. 521–533 [rec. z: występy gościnne Mieczysława Frenkla (F. Schönthan, Porwanie Sabinek; P. Wolff, Publiczna tajemnica; Molier, Chory z urojenia, A. Fredro, Pan Geldhab); T. Konczyński, Pozłacana głowa; J. Kasprowicz, Uczta Herodiady].

Inne czasopisma

Fel. K., Z teatru. Królowa Jadwiga, dramat w pięciu aktach Józefa Szujskiego, „Czas" 1897, nr 206; • (K.), O aktorach i aktorstwie, „Świat Słowiański" 1907, t. 1, nr 29 (maj), s. 404 [o amatorskim przedstawieniu w Prościejowie na Morawach: W. Shakespeare, Hamlet i H. Ibsen, Nora].

Bibliografia przedmiotowa

a) słowniki, bibliografie, repertuary

• Strauss Stefan, Bibliografia źródeł do historii teatru w Polsce, Wrocław 1957, s. 351–353 (wykaz 37 nadbitek z „Przeglądu Polskiego" z recenzjami Konecznego z lat 1900–1905 ze spisem utworów recenzowanych).
• Polski Słownik Biograficzny. t. 13/4, z. 59. Kraków 1967–68, s. 498–499 (Józef Mitkowski).
• Zacińska Maria, Repertuar Teatru Miejskiego w Krakowie 1893–1899, Warszawa 1977.
• Solarska-Zachuta Anna, Repertuar teatru krakowskiego 1899–1905, Warszawa 1979.
• Słownik polskich krytyków teatralnych. t. 1, red. nauk. Eleonora Udalska, Warszawa 1994 (Kazimierz Gajda).
• Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. – 1970 r. t. 4, Wrocław 1996 (wykaz kryptonimów i pseudonimów).
• Uniwersytet Jagielloński. Złota księga Wydziału Historycznego, red. Julian Dybiec, Kraków 2000, s. 145–150.
• Słownik badaczy literatury polskiej. T. VIII, red. Jerzy Starnawski. Łódź 2003, s. 108–110 (Jerzy Starnawski).

b) opracowania

• Kopka Krzysztof, Feliks Koneczny albo próba krytyki niemożliwej, „Teatr" 1985, nr 4, s. 14–17.
• Gajda Kazimierz, Naukowe ambicje Feliksa Konecznego, [w:] Krytycy teatralni XX wieku. Postawy i światopoglądy, red. Eleonora Udalska, Wrocław 1992, s. 41–50.
• Gajda Kazimierz, O krytyce Feliksa Konecznego, [w:] Feliks Koneczny, Teatr Krakowski. Sprawozdania 1896–1905, przedmowa, wybór i opracowanie K. Gajda, Kraków 1994, s. 7–19.
• Tarnowski Józef, Konecznego aksjologia sztuki teatralnej, [w:] Feliks Koneczny dzisiaj, red. Jan Skoczyński, Kraków 2000, s. 270–272.
• Biliński Piotr, Feliks Koneczny (1862–1949). Życie i działalność, Warszawa 2001.
• Gajda Kazimierz, Bałucki w krytyce teatralnej Feliksa Konecznego, [w:] Świat Michała Bałuckiego, red. Tadeusz Budrewicz, Kraków 2002, s. 433–440.
• Gajda Kazimierz, O krytyce teatralnej, Kraków 2003, rozdziały: Boy i Koneczny o Fredrze, s. 93–101 oraz Bałucki w krytyce teatralnej Konecznego, s. 124–131.
• Gajda Kazimierz, Koneczny o dramatach Wyspiańskiego, „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria, z. 5, Kraków 2005, s. 85–93.
• Biliński Piotr, Feliks Koneczny – droga kariery akademickiej, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki" 2005, nr 1, s. 95–115 [szkic biograficzny].
• Gajda Kazimierz, Świat krytycznoteatralny Feliksa Konecznego, Kraków 2008.
• Gajda Kazimierz, Feliks Koneczny – aktorski portret Heleny Modrzejewskiej, „Pamiętnik Teatralny" 2009, z. 3–4, s. 58–88.
• Gajda Kazimierz, Feliks Koneczny. Szekspir dla teatru czy teatr dla Szekspira?, [w:] Szekspir wśród znaków kultury polskiej, red. Ewa Łubieniewska, Krystyna Latawiec, Jerzy Waligóra, Kraków 2012, s. 316–328.
• Gajda Kazimierz, Francuskie sztuki, komedie, farsy w recenzjach Feliksa Konecznego. Zagadnienie repertuaru, [w:] Poetyka losu i historii. Profesorowi Tadeuszowi Budrewiczowi w sześćdziesiątą piątą rocznicę urodzin, red. naukowa Kazimierz Gajda, Renata Stachura-Lupa, Katarzyna Wądolny-Tatar, Kraków 2017, s. 503–513.
• Gajda Kazimierz, D'Annunzio w recenzjach Konecznego, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 17 Studia Historicolitteraria", Kraków 2017, s. 105–114.
• Gajda Kazimierz, „Zaczarowane koło” w streszczeniu Konecznego, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. 19 Studia Historicolitteraria". Kraków 2019, s. 129–144.
• Feliks Koneczny, red. Paweł Skrzydlewski, Kraków 2020 [zawiera m.in.: Biliński Piotr, Biografia i bibliografia Feliksa Konecznego na tle epoki (wersja cyfrowa);  Kiereś-Łach Joanna, Teatr, sztuka, literatura a wychowanie człowieka według Feliksa Konecznego; Bibliografia (wersja cyfrowa)].

Oprac. Barbara Maresz (2020)