Stefan Stojakowski
STOJAKOWSKI Stefan (15 VI 1920 Kraków - 20 II 1977 Rzeszów), lalkarz, reżyser. Był synem nauczyciela matematyki Jerzego S. i Józefy z domu Policzkiewicz, mężem lalkarki Romany z Gallewiczów (od 1946). Od 1922 do wybuchu II wojny świat. mieszkał w Dąbrowie Górniczej, gdzie w 1939 ukończył gimn. humanistyczne. Następnie do 1943, tj. do zamknięcia uczelni, studiował malarstwo dekoracyjne w ASP w Krakowie. Lata 1943-45 spędził na wsi podejmując dorywcze prace. W 1945 wznowił studia na Wydz. Malarstwa i Rzeźby krak. ASP, które ukończył w 1947. Od 1 II 1947 należał do zespołu aktorskiego T. Lalek Groteska w Krakowie; jednocześnie uczęszczał do prowadzonego przy nim Studium dram. (do 1949); z teatru tego odszedł, ze względu na zły stan zdrowia, 31 XII 1959. Uprawnienia aktora-lalkarza uzyskał po zdaniu eksternistycznego egzaminu (9 X 1954) na Oddziale Lalkarskim PWST w Krakowie. WI 1955-62 był wykładowcą (ruch lalką) na Oddziale Lalkarskim PWST w Krakowie. Od 1 I 1960 do 31 VIII 1969 był reżyserem w T. Lalki i Aktora Kacperek w Rzeszowie; reżyserował prawie wszystkie jego przedstawienia. Eksternistyczny egzamin reżyserski, dający uprawnienia reżysera t. lalek zdał; 5 IX 1961 w Warszawie. W 1969 uzyskał upraw- i nienia instruktora zespołów amatorskich. Od 1 IX 1969 był reżyserem w T. Lalek Czerwony Kapturek w Olsztynie; od sez. 1970/71 należał do zespołu aktorskiego Czerwonego Kapturka. W teatrze tym przestał pracować 1 VII 1974 (przeszedł na rentę inwalidzką). Jako aktor wyróżniał się w rolach charakterystyczno-komicznych; ważniejsze: Gagatek ("Cyrk Tarabumba"), Sułtan ("Cudowna lampa Aladyna"), Car ("Konik Garbusek"). Reżyserował takie przedstawienia, jak: "Guignol w tarapatach" (1961), "Pierścień i róża" (1963), "Złota rybka" (1964), "Stara baśń" (1966), "Rusłan i Ludmiła" (1967), "Romans Perlimplina i Belissy" (1968), "Flisak i przydróżka" (1969), "Przygody Guignola z Lyonu" (1971), "Kraksy mistrza Kraksiaka" (1973).
Bibl.: Almanach 1976/77; Groteska 1945-57 (il.); Groteska 1945-65 (tu wspomnienia S.); Teatr Lalek w Olsztynie, Warszawa 1981 (il.); Dz. Pol. 1977 nr 47; Teatr 1978 nr 8 (tu mylne dane); Afisze i programy, IS PAN; Akt zgonu, USC Rzeszów 203/77; Akta, T. Lalek Czerwony Kapturek Olsztyn, T. Lalki i Aktora Kacperek Rzeszów, T. Lalki i Maski Groteska Kraków.
Ikon.: J. Żebrowski: S. jako Sułtan (Lampa Aladyna), karyk., rys., repr. Echo Krak. 1951 nr 11.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
