Osoby

BIESIADA Joanna, primo voto Mueller, secundo voto Czerniawska (18 grudnia 1939 Łódź – 25 maja 1992 Olsztyn),

aktorka. 

Była córką Romana i Eugenii Biesiadów; żoną najpierw Aleksandra Muellera, wykładowcy Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, potem aktora Józefa Czerniawskiego (ślub w 1973). W 1961 ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie i na sezon 1961/62 została zaangażowana do Teatru Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu. Debiutowała 13 stycznia 1962 rolą Joasi (Dwie Ewy), następnie zagrała: Frozynę (Skąpiec), Janinę (Ostry dyżur), Marynię (Klub kawalerów).

Od sezonu 1962/63 do 1 czerwca 1964 należała do zespołu warszawskiego Teatru Objazdowego Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych, w którym występowała w roli Pernette (Szczęśliwe dni). Od czerwca 1964 do 28 lutego 1966 grała w Teatrze im. Osterwy w Lublinie, m.in.: Basię (Zaczarowane koło), Haneczkę (Wesele), Elmę (Autobus do Montany). Od 16 maja 1966 do końca życia była aktorką w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie. Spośród jej ról zagranych na tej scenie warto wymienić takie, jak: Zuzanna (Drugi strzał, 1966); Lili (Kłamczucha), Liza (Wassa Żeleznowa) – 1967; Hela (Szczęście Frania, 1968); Rosaura (Sługa dwóch panów), Zośka (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale) – 1969; Abigail (Czarownice z Salem, 1970); Annie (Wszyscy moi synowie), Cecylia (Brat marnotrawny) – 1971; Dziewczyna (Anioł na dworcu, 1972), Anusia (Sen srebrny Salomei, 1973); Ludmiła (Późna miłość), Ada (Wkrótce nadejdą bracia) – 1974; Podstolina (Zemsta, 1976); Candy Staar (Lot nad kukułczym gniazdem), Aurelia (Szaleństwo) – 1979; Matka (Ósmy dzień tygodnia), Łysa (Z życia glist), Marysia (Wesele) – 1984; Marcyna (Lekarz mimo woli, 1987), Oktawia (Portret, 1988), Krystyna (Nora, 1989). 

Grała różnorodne role, główne, drugoplanowe i epizodyczne, ale zdaniem kolegów

na scenie zawsze się ją zauważało bez względu na rangę roli. Posiadała rzadki typ urody scenicznej – twarz kobiety-dziecka, a z całej jej postaci emanowała niezwykła kobiecość.

W ich wspomnieniach została jej rola prostytutki Candy w Locie nad kukułczym gniazdem:

Ileż w tej dziewczynie było seksu, niewinności, dojrzałej kobiety i mądrości razem wziętych! Joanna wprost przykuwała uwagę i scenicznych partnerów, i publiczności. 

Zdyscyplinowana i sumienna, w rękach dobrego reżysera potrafiła stworzyć wyrazistą postać, była np. doskonałą Adą (Wkrótce nadejdą bracia), kobietą dzielną, odważną. Grała jednak ze zmiennym powodzeniem, szybko przeszła do ról charakterystycznych. W latach 80. pełniła także funkcję koordynatora pracy artystycznej teatru, angażowała się z ogromnym oddaniem w organizowanie przedstawień dla dzieci specjalnej troski, w których także występowała. Cieszyła się sympatią i szacunkiem środowiska teatralnego.

Bibliografia

Almanach 1991/92; 40 lat T. w Olsztynie (il.); Jego siła; Prusiński: Jest teatr w Olsztynie (il.); Sempoliński: Druga połowa; 35 lat Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Olsztyn 1980 (il.); Warsz. szkoła teatr.; Gaz. Olsz. 1992 nr 251 (il.), 1999 nr 107 (E. Lenkiewicz; il.); Kur. Lub. 1964 nr 260 (il.); Akta, T. im. Jaracza Olsztyn, ZASP (fot.); www.filmpolski.pl 

Ikonografia

Fot. – Bibl. Nar., IS PAN. ITWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. 1, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.