Karol Koszela
KOSZELA Karol Walenty (20 X 1912 Jedlec k. Poznania - 8 III 1978 Poznań), śpiewak, aktor. Był synem Roberta K., i Marty z domu Dronia, mężem Heleny z Rubachów. Kształcił się w seminarium nauczycielskim w Poznaniu, a od 1927 śpiewał w chórze opery poznańskiej. W sez. 1933/34 wykonywał drobne role basowe i barytonowe w operetkach wystawianych przez pozn. T. Wielki (np. Mustafa w "Fatinicy", Robert w "Nitouche", Fortunato Franchetti w "Wesołej wojnie"). Później występował w operowym i operetkowym zespole objazdowym Z. Wojciechowskiego (1934-39). W 1939-41 był w T. Lutnia w Wilnie a w sez. 1944/45 w Poi. T. Komedii Muzycznej. W czasie okupacji niem. brał w Wilnie udział w programach rozrywkowych organizowanych przez M. Święcickiego w t. Ali Baba. W 1945 wraz z grupą wil. artystów przybył do Torunia, a nast. przeniósł się do Łodzi i do 1962 grał na scenach muz. (Lutnia, Mały, Operetka). Potem zamieszkał w Poznaniu i pracował tam do 1968 (lub dłużej) w zespołach PPIE. "Obdarzony bardzo ładnym głosem" (L. Sempoliński), grał role drugoplanowe. Niewysoki, szczupły. zręczny w tańcu, ruchliwy, miał dyspozycje aktora charakterystycznego. Najważniejsze jego role w Łodzi: Peniżek ("Hrabina Marica"), Janczi ("Wiktoria i jej huzar"), Olivier ("Król włóczęgów"), Niegus ("Wesoła wdówka"), Potapou ("Córka pani Angot"), tyt. w "Mikado", Frank ("Zemsta nietoperza"), Beaubisson ("Bal w operze"); w Poznaniu: Burmistrz ("Czarująca szewcowa"), Czart ("Jak krakowianki z czarta zakpiły"). Świetlak ("Dyrektor też człowiek").
Bibl.: Almanach 1977/78; 40 lat sceny operetkowej w Łodzi; Kaszyński: Teatr łódź. (il.); Sempoliński: Druga połowa; Świtała; Pam. Teatr. 1963 z. 1-4 s. 231; Program "Króla włóczęgów" w: XV lat Państwowej Operetki w Łodzi, Łódź kwiecień 1961 (il.); Akta (tu fot.). ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
