Jan Romejko
ROMEJKO Jan (28 VII 1887 Wilno - 3 X 1965 Wrocław), śpiewak, reżyser. Był synem Józefa i Emilii R. Uczył się w Wilnie gry na wiolonczeli, potem pracował w orkiestrze symfonicznej w Petersburgu studiując jednocześnie prawo. W 1912 zaczął uczyć się śpiewu u A. Myszugi. Podczas I wojny świat. służył w lotnictwie. W 1920 został zaangażowany jako śpiewak do opery w Poznaniu. Później kontynuował studia śpiewacze w Mediolanie. W 1926-31 występował w T. Wielkim w Warszawie. Podczas II wojny świat. śpiewał na koncertach w kawiarni "Pod Znachorem" w Warszawie. W 1945 przyjechał do Wrocławia i objął stanowisko naczelnika wydziału kultury Miejskiej Rady Narodowej; organizował życie kulturalne miasta, występował dorywczo jako wiolonczelista i śpiewał, m.in. w T. Popularnym. W 1950-60 należał do zespołu Opery Wrocławskiej; w czerwcu 1959 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy śpiewając partię tyt. w "Rigoletcie". Był cenionym wykonawcą partii barytonowych, jak np. Georges Germont ("Traviata"), Figaro ("Cyrulik sewilski"), Miecznik ("Straszny dwór"), Dżares ("Paria"), Janusz ("Halka"); śpiewał również w operetkach. We Wrocławiu reżyserował opery, m.in. "Jenufę", "Poławiaczy pereł". Wykładał w Państw. Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Żoną jego była Janina z Wolańskich.
Bibl.: Almanach 1965/66; Teatr 1966 nr 1; Akta SPATiF; Programy, IS PAN (m.in. program jubileuszu opery wrocławskiej w 1970).
Ikon.: Fot. w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
