Rena Ruszczyc-Szumowicz
RUSZCZYC Rena, zamężna Szumowiczowa (7 VII 1901 Białystok - 8 V 1965 Białystok), aktorka, dyr. teatru. Była córką Bolesława i Felicji R., siostrą tancerki Żuli R. i śpiewaków Teodora R. i Stanisława R., żoną -> Władysława Szumowicza, matką aktorki Danuty Szumowicz. W 1914 wyjechała do Moskwy. Maturę uzyskała na pensji prywatnej, w 1918 ukończyła szkołę dram. Pawiowej; uczyła się śpiewu i muzyki u R. Wasilewskiego. W 1918-19 pracowała w wytwórni film. J. Jermoliewa, potem w wytwórni A. Chanżonkowa. W 1919 wróciła do kraju. Uczyła się dykcji u J. Osterwy. W 1922 wyszła za aktora Władysława Szumowicza, ale nadal używała nazwiska panieńskiego. W 1922-24 występowała w objazdowym zespole pod kier. Szczerskiego i Szczawińskiego na Wołyniu. W 1924-33 wraz z mężem prowadziła własny zespół teatr, występujący na prowincji, najczęściej na kresach. W 1933-39 nie była nigdzie zaangażowana; występowała na prowincji jako recytatorka. Okres II wojny świat. spędziła u matki w Białymstoku. W 1944 z mężem i M. Mellerem brała udział w organizowaniu T. Spółdzielczego w Białymstoku i występowała w nim do 1946. W sez. 1946/47 występowała w T. Objazdowym w Ełku, w 1947-50 w T. im. Żeromskiego w Kielcach i Radomiu, w 1950-63 w T. im. Węgierki w Białymstoku. W 1963 przeszła na emeryturę. Grała m.in. Arinę Pantelejmonownę ("Ożenek"), Martę ("Głupi Jakub"), Wojnicką ("Wujaszek Wania"), Kliminę ("Wesele"), Szabłową ("Późna miłość").
Bibl.: Almanach 1964/65; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Gaz. biał. 1964 nr 21 (il.), 1965 nr 113 (il.); Teatr 1965 nr 20: Akta SPATiF nr 3196; Programy. IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
