Autorzy

Ur. 10 II 1890, Kraków. Zm. 26 XII 1977, Warszawa.
Uczeń W. Żeleńskiego i F. Nowowiejskiego, młodość spędził w Krakowie, gdzie po ukończeniu studiów pracował jako kapelmistrz w teatrze operetkowym "Nowości". Tam też - w latach 1911-12 - powstały pierwsze jego operetki i komedie muzyczne, m.in. "Inspekcja w garnizonie", "Szkoła haftu", "Cnotliwy guwerner". Z Krakowa przeniósł się na krótko do teatru Majdrowicza w Sosnowcu, a stamtąd do Opery i Operetki w Poznaniu (1913-14). Lata wojny spędził w Rosji; po powrocie do Polski raz jeszcze zaangażował się w Krakowie do "Nowości" (wtedy też powstała najpopularniejsza jego operetka "Gwiazda Kaukazu"; libr. Stefan Turski, 1920), a po 1920 osiedlił się na stałe w Warszawie, nawiązując współpracę z teatrzykami ogródkowymi i kabaretami: "Wodewil", ,,Qui pro quo" (gdzie pozostawał przez sześć lat), "Wesoły wieczór", "Perskie Oko", "Morskie Oko", "Banda", "Wielka Rewia" i in. Z powstałych w tym okresie jego dzieł dla sceny warto wspomnieć "Niebieskiego ptaka" (libr. Andrzej Włast; 1930) i "Dziewczynę z Morymontu" (libr. Stefan Kiedrzyński; 1939). W latach 1935-39 był także kierownikiem muzycznym reprezentacyjnego Baletu Parnella; napisał dla Parnella ok. 40 parafraz i kompozycji oryginalnych - za cztery z nich ("Umarł Maciek", "Wesele łowickie", "Dożynki", "Lajkonik") otrzymał medal na Olimpiadzie w Berlinie (1936). Po wojnie, którą przeżył w Warszawie, Wiehler przeniósł się do Łodzi, do teatru muzycznego "Lutnia", potem zaś objął tamże kierownictwo muzyczne Teatru Domu Wojska Polskiego. Po 1950 powrócił do Warszawy, komponując muzykę do dwu dawnych wodewilów Rapackiego syna, w adaptacji Jastrzębca-Rudnickiego: "Tajemniczy nieznajomy" (wg "Majstra i cze-ladnika", 1960) i "Ja tu rządzę" (1961), oraz do osnutej na kanwie dawnego utworu Trzcienieckiego i Krzewińskiego opery komicznej "Ułani księcia Józefa" (1964; libr. Z. Kurhan). Ostatnim jego większym dziełem scenicznym był "Cyrulik warszawski" (1975; libr. Z. Kuthan).
Pisał także muzykę do wielu znanych filmów, m.in.: "Trzy serca", "Złota maska", "Ada, to nie wypada", "Przez łzy do szczęścia", "Książątko", po wojnie - "Sprawa do załatwienia". Z ponad tysiąca jego piosenek największą popularność zdobyły: "Tomasz, skąd ty to masz", "Biały boston", "Ada, to nie wypada", "Dulcynea", "Niebieski walc", "Nikt mnie nie rozumie, tak jak ty". Z powojennych: "Maleńki znak", "Chcecie, to wierzcie...".
Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994