Zygmunt Malinowski
MALINOWSKI Zygmunt (18 IV 1894 Włocławek - 7 IX 1961 Warszawa), śpiewak, aktor. Był synem Waleriana i Franciszki M. Uczył się w szkole handlowej, później studiował na Politechnice Warszawskiej. Śpiewu uczył się w szkole J. Marso, gry scen. u S. Stanisławskiego. Prawdopodobnie już w 1916 należał do zespołu t. Chochoł w Warszawie; później występował również okresowo w Warszawie w T. Operetka-Wodewil (1922) i w T. Nowym, następnie w zespole objazdowym pod dyr. T. Pilarskiego. W 1928 grał w T. Miejskich w Warszawie, w sez. 1928/29 okresowo w T. Miejskich we Lwowie, w 1929-30 w Operetce L. Messal w Warszawie, w 1930 w warsz. t. rewiowym Hollywood, w 1931 w t. Mignon również w Warszawie; później był na scenach Bydgoszczy (kilka lat), Lwowa, Katowic. Miał przyjemny głos tenorowy i występował w tym okresie przede wszystkim jako amant w operetkach, np. Minister Iks ("Księżniczka cyrkówka"), Sazanow ("Bohaterowie" O. Strausa). W 1938 brał udział w przedstawieniu "Nędzy uszczęśliwionej", wystawionej przez Warsztat Teatralny PIST. Podczas okupacji niem. w czasie II wojny świat. był więźniem Pawiaka, potem obozów: Oświęcim, Mauthausen, Gusen. Po wojnie pracował początkowo jako urzędnik w Warszawie, później wrócił na scenę. W sez. 1949/50 występował w T. Współczesnym w Szczecinie, potem na scenach warsz. : w sez. 1950/51 w T. Nowej Warszawy, w 1951-55 w T. Ludowym (brał także udział w objazdach), w 1955-57 w T. Polskim. Po II wojnie świat. grał niewielkie role w dramatach, m.in. Dulskiego ("Moralność pani Dulskiej"), Woźnego ("Oficer werbunkowy"), Józefa Kanickiego ("Człowiek i maszyny").
Bibl.: Biuletyn Informacyjny SPATiF, Warszawa 1961 nr 9/10; Ilustr. Kur. pol. 1961 nr 233; Afisze i programy, IS PAN; Akta SPATiF nr 254.
Ikon.: Fot. w rolach - MTWarszawa.
Nagrania: Piosenka - Red. Muz. PR.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
