Mila Kamińska
KAMIŃSKA Mila, właśc. Emilia K., 1° v. Szarska, 2° v. Czerwińska (10 II 1887 Warszawa - 8 XII 1961 Londyn), aktorka. Była córką adwokata i literata Rajmunda K., prezesa Tow. Dram. w Warszawie, i Felicji ze Skarbków-Telszewskich, żoną aktora Władysława Szarskiego. Zaczęła występować w zespołach amatorskich (1906-08), równocześnie studiując w Klasie Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym. W czerwcu 1908 występowała w Druskiennikach w zespole K. Hoffmana. W Warszawie debiutowała w T. Małym; od 1909 została zaangażowana do WTR. W 1913 wyszła za mąż za aktora Władysława Szarskiego i wyjechała do Krakowa. W 1913-18 występowała w T. Miejskim im. Słowackiego w Krakowie. Po powrocie do Warszawy występowała w T. Polskim i T. Małym (1919-21, 1922/23, 1925-27, 1928-33, 1937/38), T. Rozmaitości (1921/22, 1923/24), T. Narodowym (1924/25) i na scenach TKKT (1934-36). W maju 1932 występowała gościnnie w T. Nowym w Poznaniu, w lecie tego roku we Lwowie, we wrześniu 1933 w warsz. T. Rozmaitości. W 1931 po raz drugi wyszła za mąż za adwokata i przemysłowca Witolda Czerwińskiego. Po wybuchu II wojny świat. zamieszkała w Londynie, pełniąc m.in. funkcję prezesa tamtejszego ZASP. Obdarzona korzystnymi warunkami, już w T. Małym grała poważne role, zwłaszcza w repertuarze komediowym. Największe sukcesy odnosiła w rolach współczesnych. Grała m.in. Barbarę ("Major Barbara"), Mabel ("Mąż idealny"), Żaklinę ("Miłość czuwa"), Ewę Łasztównę ("Dom kobiet"), Simone ("Simona"), Rainę ("Żołnierz i bohater"). Występowała także w filmach.
Bibl.: Czempiński: Teatry w Warszawie s. 145 (il.); Lorentowicz: T. Polski (il.); PSB XI (A. Dzierzbicka); Warnecki; Scena i Sztuka 1909 nr 6; Teatr 1962 nr 3.
Ikon.: A. Karpiński: Portret, olej, ok. 1914 - MHKraków; K. Dąbrowska: K. jako Wróżka (Żywy Budda), miniatura, repr. Tyg. ilustr. 1929 nr 35; J.P. Janowski: Portret, olej, repr. Katalog Powszechnej Wystawy Krajowej, Poznań 1929; M. Nehring: Portret, akw., repr. Tyg. ilustr. 1932 nr 19; E. Głowacki: K. jako Łazańska (Polityka), karyk., rys., repr. Tyg. ilustr. 1919 nr 42-44; K. Lasocki: K. jako Kiki, rys., repr. Świat 1921 nr 4; E. Głowacki: Portret, karyk., rys., repr. Pani 1923 nr 3; Jotes [J. Szwajcer]: Portret, karyk., rys., repr. Co-moedia 1926 nr 22; Fot. w rolach - MTWarszawa, IS PAN.
Film.: 1927 - Przeznaczenie.
Nagrania: Recytacje - Arch. Dok. Mechanicznej.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
