Karol Karliński
KARLIŃSKI Karol, także K. Zawadzki, właśc. K. Knake-Zawadzki (ur. 15 XI 1882 Płock - działał do 1928; zm. w Wilnie), aktor. Był synem -> Stanisława Knake-Zawadzkiego i Marii z Mańkowskich, bratem -> Mariana Mariańskiego, mężem aktorki i śpiewaczki Stanisławy Karlińskiej. Zaczął występować pod nazwiskiem Zawadzki, ale wkrótce przybrał pseud. Karliński, którego odtąd używał w zasadzie stale. W 1902 rozpoczął występy w krak. T. Ludowym, w którym pozostał także na sez. 1903/04; latem 1904 grał w t. letnim w Parku Krakowskim, w pierwszej poł. 1905 również w Krakowie w T. Miejskim. W 1906 występował w Kaliszu pod dyr. S. Cieszkowskiego, w lipcu tego roku z zespołem ojca w T. Miejskim w Wilnie (m.in. w roli Poety- "Wesele"), w 1907 także pod dyr. ojca w jego objazdowym zespole w Królestwie Polskim. W 1908-10 grał w WTR (przeważnie w farsach), w drugiej poł. 1910 w T. Ludowym w Krakowie, w 1911-14 w Warszawie: w WTR (dorywczo) oraz w T. Bagatela. W sez. 1918/19 kierował w Warszawie t. na Dynasach, w sierpniu 1919 występował tamże w T. Rozmaitości, następnie zaś przez ok. osiemnaście miesięcy (do grudnia 1920) prowadził t. żołnierski (zwany także "frontowym") YMCA, m.in. w Równem, Żytomierzu i Kijowie. W sez. 1921/22 grał w t. Maska w Warszawie, w sez. 1922/23 w T. Miejskim w Grodnie, w sez. 1927/28 w T. Polskim w Warszawie. Grał role charakterystyczne, m.in. Edwarda ("Wicek i Wacek"), Punickiego ("Sprawa kobiet"), Marcina ("Biedni"), Maksyma ("Karpaccy górale"), Parobka ("Klątwa"), Halbana ("Kiejstut" A. Asnyka), Hermana ("Zbójcy"). Występował w filmach pol. "Dzieje grzechu" (1911), "Grzech" (1913), "Niewolnica zmysłów" (1914), "Zaczarowane koło" (1915), "Na jasnym brzegu" (1921).
Bibl.: Banaszkiewicz, Witczak; Jewsiewicki: Materiały; Lorentowicz: T. Polski; Kur. warsz. 1920 nr 250, 1921 nr 6; Afisze, IS PAN; Mika.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
