Jarosław Miciński
MICIŃSKI Jarosław Tadeusz (14 X 1898 - 7 XII 1971 Warszawa), aktor, reżyser, kierownik artyst. teatru. Był synem Tadeusza M., pisarza, i Marii z Dobrowolskich. W 1916 uczył się gry scen. u pedagoga II Studia MCHAT - N.O. Massalitinowa, nast. w Studiu przy T. Kameralnym w Moskwie, biorąc równocześnie udział w spektaklach tego teatru. Na pocz. 1919 znalazł się w Warszawie, w tzw. grupie M. Limanowskiego - zespole aktorów stanowiących trzon przyszłej Reduty. Brał udział w pracach tego teatru od chwili powstania. W 1924 wydalony z zespołu Reduty za nieposłuszeństwo, w nast. roku opublikował w "Wiadomościach Literackich" głośny paszkwil pt. "Z tajemnic Reduty. Garść wspomnień i ostrzeżeń". W sez. 1925/26 grał w T. im. Bogusławskiego, 1926-28 w T. Polskim, w sez. 1928/29 należał do zespołu Placówki Żywego Słowa w T. Ateneum. W maju 1932 sprawował funkcję kier. artyst. i reżysera efemerycznego T. Kameralnego przy ul. Siennej 16 (wystawił "Wawrzyny"), jesienią 1932 grał w "Czarnym ghetcie" w T. Ateneum, od stycznia do kwietnia 1933 reżyserował i kierował równie efemerycznym T. Słowiańskim. Później prawdopodobnie wycofał się ze sceny i zajmował dziennikarstwem, a po wojnie także pracą redakcyjną, m.in. w Instytucie Wydawniczym PAX. Publikował też sporo wspomnień teatralnych. "Byli to" - wspominał T. Byrski - "człowiek na pewno inteligentny, choć aktorsko nieuzdolniony". Grywał niewielkie role, takie jak: Czwarty z ludu ("Juliusz Cezar"), Król Baltazar ("Pastorałka"), Lejb ("Róża") Baca ("Powsinogi beskidzkie"), występował w scenach zbiorowych; jedynym poważniejszym wyjątkiem była rola Xawerego w praprem. "Turonia" w Reducie (1923).
Bibl.: Byrski: Teatr-radio s. 128, 131, 149, 151, 156; Krasiński: Teatr Jaracza; Krasiński: Warsz. sceny; Lorentowicz: T. Polski; Marczak-Oborski: Teatr 1918-39; PSB t. 20 (J. Tynecki; życiorys Tadeusza Micińskiego); E. Rzewuska: O dramaturgii Tadeusza Micińskiego, Wrocław 1977; Schiller: Stanisławski; Schiller: Droga przez teatr, Simon: Spis przedstawień Reduty; S. Srebrny: Teatr grecki i polski, Warszawa 1984; Szczublewski: Artyści i urzędnicy; Szczublewski: Reduta; Dialog 1962 nr 5; Kur. Warsz. 1933 nr 139; Scena Pol. 1922 z. 11-12; Wiad. Lit. 1925 nr 24, 26.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
