Lucjan Rzecznik
RZECZNIK Lucjan Szreniawa (1853 lub 1856 Warszawa -12 III 1901 Warszawa), aktor, śpiewak. Był mężem -> Zofii Rawicz. Uczeń J. Chęcińskiego. Początkowo śpiewał w chórze WTR. W 1873-74 występował w Poznaniu, 1876-77 w zespole J. Grabińskiego w warsz. t. ogr. Alkazar, potem m.in. w Toruniu i w Ciechocinku, 1877/78 w zespole K. Filleborna w Lublinie, 1878/79 znowu w Poznaniu, 1880 w warsz. t. ogr. Eldorado. Od 13 XI 1881 został zaangażowany do zespołu WTR i pozostał tam do końca życia, występując gł. na scenach T. Małego i Nowego. W nekrologu "Echa Muzycznego Teatralnego i Artystycznego" napisano, że Rz. "nie celując ani talentem wybitnym, ani nie będąc obdarzony głosem pięknym umiał wybić się w czasie dwudziestu lat pracy na scenie. Muzykalność i inteligencja pozwoliły mu sumiennie wywiązywać się z ról". Grał m.in. Alfonsa ("Lukrecja Borgia"), Ottokara ("Wolny strzelec"), Stacha ("Jawnuta"), Igiełkę ("Gałganduch, czyli Trójka hultajska"), Pomponeta ("Córka pani Angot"). Tłumaczył z jęz. czeskiego utwory dram. i opowiadania.
Bibl.: Album teatr. II s. 71 (il.); Koryzna I s. 141; Owerłło; Echo 1877 nr 164; EMTA 1893 nr 532 (il.), 1901 nr 11 (il.); Kur. teatr. 1901 nr 3 (il.); Kur. warsz. 1901 nr 72, 73; Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - Bibl. Nar. (Zakład Grafiki), zb. Zofii Gawlikowskiej, Warszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
