Edward Adler
ADLER Edward (26 maja 1932 Katowice – 9 października 1983 Kraków),
śpiewak.
Był synem kolejarza Franciszka Adlera i Heleny z domu Krzoska; mężem Barbary z domu Hansa. W 1950 zdał w Katowicach maturę i w tym samym roku, w wyniku konkursu śpiewaczego, został jako adept przyjęty do Opery Śląskiej w Bytomiu.
Śpiewu uczył się u Stefana Beliny-Skupiewskiego, dykcji u Władysława Woźnika. W 1952–54 należał do zespołu Pieśni i Tańca Wojska Polskiego w Krakowie. Od 1955 współpracował z krakowską rozgłośnią Polskiego Radia i występował w Teatrze Muzycznym Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, a w 1957–59 w Teatrze Muzycznym Opery i Operetki.
Śpiewał role tenorowe. Wystąpił wówczas jako: Ferri (Wiktoria i jej huzar), Schober (Domek trzech dziewcząt), Baron (Księżniczka cyrkówka), Piselli (Noc w Wenecji). W sezonach 1959/60–1965/66 występował w Operetce w Łodzi, m.in. jako: Bavolet (Paryskie perfumy), Renė (Can-Can), Adam (Ptasznik z Tyrolu), Stefan (Ułani księcia Józefa), Jack Chesney (Ciotka Karola), Ludwik (Bal samotnych), Parys (Piękna Helena), Pappacoda (Noc w Wenecji). W tym czasie kontynuował naukę śpiewu u Olgi Olginy i Grzegorza Orłowa.
W sezonach 1966/67–1976/77 występował ponownie w Teatrze Muzycznym Opery i Operetki w Krakowie, w czołowych rolach operetkowych, a także niekiedy, operowych. Miał najczęściej dobre recenzje, np. według recenzenta „Echa Krakowa” jako Ali (Miłość szejka, 1969) był „w pełni zadowalający wokalnie, swobodny aktorsko, sympatyczny w sylwetce”, jako Tassilo (Hrabina Marica, 1973) „wykazał się swymi bardzo dobrymi warunkami wokalnymi, głosem o dramatycznym wręcz chwilami zabarwieniu”, w roli Leopolda w Roty Stambułu (1974) „imponował walorami swego nośnego tenorowego głosu”, a według recenzenta „Dziennika Polskiego” partię tę, trudną z uwagi na „wyraźnie operowy zakrój wykonał z brawurą i blaskiem”.
Pozostałe jego role z tego okresu to m.in.: tytułowa we Fra Diavolo (1968), Rosillon (Wesoła wdówka, 1970), Igor (My chcemy tańczyć, 1970), Lurvell (Henryk VI na łowach, 1972), Dzidzi (Hrabina, 1974), Robert (Dziękuję ci, Ewo, 1974), Hryćko (Jarmark soroczyński, 1975), tytułowa w Hrabim Luxemburgu (1976).
Bibliografia
Almanach 1983/84; 40 lat sceny operetkowej w Łodzi, Komorowska: Kronika t. muz. 1944–89; Lachowicz: Dwadzieścia lat; Operetka i T. Muz. w Łodzi s. 98, 176–178; XV lat Operetki w Łodzi (il.); Woźniakowska (il.); Dz. Pol. 1974 (18 XII): Echo Krak. 1969 nr 30, 1973 nr 110, 1974 nr 292, 1983 nr 202; Gaz. Krak. 1983 nr 248; Kron. m. Krakowa 1959–1960 (J. Kłysik); Panorama 1975 nr 3 (sylwetka A.; il.); Akta (fot.), ZASP.
Ikonografia
Fot.IS PAN, Opera Krakowska.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. 1, Instytut Sztuki PAN Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram z Almanachu Sceny Polskiej
ADLER Edward (26 maja 1932 Katowice – 9 października 1983 Kraków),
śpiewak.
W 1950 ukończył szkołę średnią w Katowicach, w tym samym roku, w wyniku konkursu śpiewaczego został przyjęty do Opery Śląskiej w Bytomiu jako adept (równocześnie był uczniem jej kierownika artystycznego, Stefana Beliny-Skupiewskiego). W latach 1952–54 śpiewał w Zespole Pieśni i Tańca Wojska Polskiego w Krakowie, od 1955 pracował w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia, a nowo powstały Teatr Muzyczny Towarzystwa Teatru Muzycznego w Krakowie zaproponował mu współpracę w charakterze solisty. W latach 1957–59 występował w Teatrze Muzycznym Opera i Operetka w Krakowie, brał też lekcje dykcji u Władysława Woźnika. Od sezonu 1959/60 był solistą Operetki Łódzkiej (kontynuował naukę u Olgi Olginy i Grzegorza Orłowa). W 1965 uzyskał pełne kwalifikacje śpiewaka operetkowego.
W latach 1966–77 występował ponownie w Teatrze Muzycznym Opera i Operetka w Krakowie. W swym repertuarze miał m.in. następujące partie operetkowe: Ferri (Wiktoria i jej huzar Abrahama), Schober (Domek trzech dziewcząt Schuberta), Mr Bob (Panna wodna Lawiny-Świętochowskiego), Tom (No, no, Nanette Youmansa), Ryszard (Ja tu rządzę Wiehlera), Rene (Can-can Portera), Parys (Piękna Helena Offenbacha), Ali (Miłość szejka Lidy), Robert (Dziękuję ci, Ewo Renza), Leopold (Róża Stambułu de Falli) oraz operowe: Fra Diavolo (Fra Diavolo Aubera), Lurwell (Henryk VI na łowach Kurpińskiego), Edrisi (Król Roger Szymanowskiego). Występował gościnnie m.in. w NRD i ZSRR.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1983/84, tom XXV, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987.
