Wacław Kamiński
Kamiński Wacław (1876, Nieporęt – 5 października 1942, Warszawa)
sufler, organista, dyrygent
Był synem Józefa Kamińskiego, organisty, i Marii z Szymańskich, mężem Antoniny z Markowskich (1882–1968), ojcem aktorki Haliny Kamińskiej (1907–2004). Jako młody chłopak, zmuszony do pomagania matce w utrzymaniu rodziny (miał pięcioro młodszego rodzeństwa), w poszukiwaniu pracy wyjechał do Warszawy. Około 1897 zatrudnił się w Warszawskich Teatrach Rządowych (WTR), w zespole Teatru Wielkiego, jako pomocnik suflera, następnie sufler. Pracował tu nieprzerwanie do 1939 roku.
Jego żona (ślub około 1907) pochodziła z zamożnej rodziny mieszczańskiej (rodzice byli właścicielami kilku kamienic na warszawskiej Pradze). Miała ambicje artystyczne i na początku lat 20., jako Tola Kamińska, wystąpiła w kilku polskich filmach niemych. Córka w dwudziestoleciu międzywojennym była aktorką scen warszawskich, wileńskich i lwowskich. Po wojnie mieszkała w USA, gdzie zmarła.
Kamiński w roku akademickim 1916/17 uczył śpiewu w Warszawskiej Szkole Dramatycznej. Prowadził koncerty muzyczne, np. w sali Cyrku Staniewskich. Był też organistą w kilku warszawskich kościołach: Najświętszej Marii Panny na Nowym Mieście, Świętego Zbawiciela przy placu Zbawiciela i Świętego Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu. Wraz z rodziną zajmował służbowe mieszkanie przy Krakowskim Przedmieściu nr 1, w domu przy kościele Świętego Krzyża. Był ceniony w środowisku artystów opery. W 1925 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Pochowany jest, wraz z żoną, na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Bibliografia
- Korolewicz-Waydowa Janina, Sztuka i życie. Mój pamiętnik, Wrocław 1958;
- Straus Stefan, Repertuar teatrów warszawskich w latach 1915–1916, maszynopis, Archiwum Słownika biograficznego teatru polskiego, IS PAN;
- Wilski Zbigniew, Polskie szkolnictwo teatralne 1811–1944, Wrocław 1978;
- akt zgonu Wacława Kamińskiego nr I-2/1647/1942 i akt zgonu Antoniny Kamińskiej nr IV/521/1968, Archiwum USC Warszawa;
- Archiwalia Wacława Kamińskiego (m.in. paszport i pismo nadające Krzyż Zasługi), Muzeum Teatralne, Warszawa;
- informacje rodziny.
Grażyna Chmielewska (2023)
