Osoby

KOCOUREK Władysław Franciszek, pseud. W. Karwicz (17 XII 1902 Lwów - 5 IV 1972 Białystok), śpiewak, aktor. Był synem -> Karola Kocourka i -> Henryki Borkowskiej, być może bratem aktorki Lili K., mężem aktorki Anieli K. Zubrzyckiej (pseud. Nela Olma). W 1925 ukończył Szkołę Dram. we Lwowie, równocześnie uczył się śpiewu u I. Różyckiej. Według jego własnych in­formacji, już od 1923 należał jako siła pomocnicza do zespołu operetki lwow., a w 1925-27 występo­wał w zespole operowym T. Polskiego w Katowi­cach. W sez. 1928/29-1938/39 był solistą opery i operetki lwow., być może z przerwami. Wiadomo, że w sez. 1931/32 występował w operetce bydgo­skiej (używał wtedy pseud.). W 1939-41 i 1944-45 śpiewał w ukr. operze we Lwowie. Po II wojnie świat. pocz. (1945-48) należał do zespołu Opery Katowickiej w Bytomiu (pod własnym nazwiskiem), w sez. 1948/49 występował w T. Młodego Widza we Wrocławiu, 1949/50 w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (tu jako W. Karwicz-Kocourek), 1950/51 (do kwietnia) w T. Młodego Widza w Poznaniu. W końcu tego sez. przeniósł się do Opola i grał w sez. 1951/52 w T. Ziemi Opolskiej (jako Kar­wicz). Od 1952 do końca życia był w T. im. Węgierki w Białymstoku i występował pod własnym nazwiskiem. W pocz. okresie śpiewał drobne partie operowe i operetkowe, takie jak: Neptun ("Orfeusz w piekle"), Parpignol ("Cyganeria"), Szlachcic II ("Hal­ka"), później przeszedł do repertuaru dram. i grał drugorzędne role charakterystyczne, np. Maksy­ma Zori ("Kalinowy gaj"), Kontrolera ("Pociąg można zatrzymać"), Lorda ("Ballada o człowieku śmiechu"), Aptekarza ("Romeo i Julia"), Dozorcy ("Niespokojna starość").
Bibl.: Almanach 1971/72; Formanowicz; Kaszyński: Teatralia; Osiński: Repertuar; Kontrasty 1972 nr 5; Akta (tu fot.), ZASP; Programy, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994