Wiktoria Elertowiczowa
ELERTOWICZOWA Wiktoria, właśc. Filomena E., z Kossobudzkich(21 VII 1879 -16 VI 1941 Skolimów), aktorka. Była córką Feliksa i Pelagii Kossobudzkich. Wstąpiła na scenę już jako żona kapelmistrza Adama E. i stale używała jego nazwiska. W 1911 brała udział w przedstawieniach amatorskich w Warszawie. W sez. 1912/13 występowała w T. Popularnym w Łodzi, 1916-17 w T. Polskim w Moskwie. Po powrocie do kraju występowała w T. Miejskim w Bydgoszczy (1920-24), w T. Miejskim w Łodzi (sez. 1924/25), w Zjednoczonych T. Pomorskich w Grudziądzu i Toruniu (sez. 1925/26), w T. Miejskim w Toruniu (sez. 1927/28), w T. Miejskim w Grodnie (1928-31). Grala role charakterystyczne, takie jak: Gospodyni i Radczyni ("Wesele"), Bona ("Królewski jedynak"), Podsędkowa ("Stary kawaler"), Glanzowa ("Małka Szwarcenkopf"), rola tyt. w "Pani Prezesowej". Ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Bibl.: Almanach t. bydg. s. 80 (il.); Kaczorowska-Herman: T. Popularny; Afisze, MTWarszawa.
Ikon.: Fot. w rolach - zb. S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
