Edmund Minowicz
MINOWICZ Edmund, właśc. Pitzele, inny pseud. Eminowicz (działał od 1911- zm. 1943 Warszawa), aktor, śpiewak, tancerz. Pochodził z Tarnowa. W sez. 1911/12 występował w zespole H. Cudnowskiego w Przemyślu, początkowo pod pseud. Eminowicz, zmienionym wkrótce na Minowicz. W 1915-21 występował w T. Ludowym w Krakowie (przemianowanym w 1918 na T. Powszechny) w komediach i operetkach, w 1922-23 w krak. T. Opery i Operetki, w sez. 1923/24 w T. Nowości w Warszawie, w sez. 1924/25 w T. Polskim w Katowicach (w operetkach), w lecie 1925 z zespołem katowickim w Ciechocinku. Następnie przeszedł do zespołów rewiowych i kabaretowych. W 1925-32 występował w warsz. t. Qui Pro Quo, w sez. 1932/33 w t. Morskie Oko, 1933/34 w t. Cyganeria, w 1934 w t. Hollywood, w sez. 1934/35 w t. Stara Banda, w 1935-39 w t. Cyrulik Warszawski. Do 1925 występował głównie w operetkach, m.in. w takich partiach jak: Vogt ("Domek trzech dziewcząt"), Iwo ("Baron Kimmel"), Dagobert ("Ewa"), a czasem w komediach, np. w roli Marszelika ("Małka Szwarcenkopf"); potem był cenionym śpiewakiem i tancerzem kabaretowym. Zginął w getcie warszawskim.
Bibl.: Cudnowski; Sempoliński: Wielcy artyści; Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. w rolach - IS PAN.
Film.: 1932 - 10% dla mnie; 1936 - Papa się żeni; 1938 - Robert i Bertrand.
Nagrania: Dialog - Red. Muz. PR.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
