Janina Górska
GÓRSKA Janina, z Pawlickich (18 III 1887 Warszawa - 1 V 1943 Warszawa), reżyser, dyr. teatru. Była córką Walentego Pawlickiego i Marii z Bagieńskich, żoną -> Artura G. (ślub 18 IX 1911). W 1909-10 uczyła się w warsz. Szkole Aplikacyjnej i występowała w amatorskim Tow. Dramatycznym, m.in. w roli tyt. w "Mewie". Kształciła się we Francji i w Danii. Przez wiele lat prowadziła zespoły recytatorskie młodzieży szkolnej. Wypracowane metody realizowała z aktorami zawodowymi w zespole Placówka Żywego Słowa, który jesienią 1927 zorganizowała z M. Szpakiewiczem przy współpracy lit. A. Górskiego. Zespół występował w świetlicach i szkołach w Warszawie, a także m.in. w Łodzi, Piotrkowie, Radomiu i miastach Wielkopolski. W repertuarze miał utwory poetyckie recytowane przez chór i solistów, w pomysłowej a prostej inscenizacji. Od 5 X 1928 zespół osiedlił się w T. Ateneum w Warszawie, gdzie zainaugurował działalność inscenizacją "Wandy" C.K. Norwida w reżyserii G. oraz M. Szpakiewicza. G. współreżyserowała też "Śluby" A. Górskiego. Mimo interesujących osiągnięć po jednym sez. zakończonym objazdem letnim z przedstawieniem "Powsinogów beskidzkich" zespół rozpadł się z powodu trudności finansowych. Później G. prowadziła z ramienia warsz. Zarządu Miejskiego zespoły świetlicowe młodzieży robotniczej. Po 1931 wykładała w Instytucie Reduty, który 16 IV 1939 wystawił w jej opracowaniu "Wandę". W 1940-41 G. przy współpracy M. Orlicza, potem M. Szpakiewicza, kierowała półamatorskim T. Małym w Wilnie, w którym wystawiono m.in. widowisko "Kulig" oparte na tekstach staropolskich w jej opracowaniu.
Bibl.: Krasiński: Teatr Jaracza; Pam. teatr. 1961 z. 4 s. 625-626, 1963 z. 1-4 s. 252; Tyg. ilustr. 1910 nr 26 (il.).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
