Juno Gordez
GORDEZ Juno, także Junona Gordo-Domiszewska (działała w latach 1931–1947),
polska aktorka i śpiewaczka pochodzenia hiszpańskiego
Według doniesień prasowych pochodziła z Andaluzji, a jej głos klasyfikowano jako sopran. W 1931 nagrała dla wytwórni płytowej Syrena-Electro utwór Inez, do którego tekst napisał Julian Krzewiński, a muzykę skomponował Ludomir Różycki. W sezonie 1931/1932 występowała na deskach Teatru Polskiego w Katowicach, m.in. w roli Gildy, córki tytułowego bohatera opery Rigoletto. W lipcu 1933 wykonywała „piosenki hiszpańskie, przepełnione słońcem i prawie że egzotycznym kolorytem” w warszawskiej kawiarni Sztuka i Moda (SiM) i „czarowała publiczność nie tylko swym głosem, ale także doskonałymi warunkami zewnętrznymi” [„Dobry Wieczór! Kurier Czerwony” z 26 lipca 1933 (nr 169)].
W latach 1933–1934 występowała na deskach teatrzyku rewiowego Cyganeria, m.in. w programie Ram-Pam-Pam. „Debiut p. Juno Gordez i p. [Edmunda] Zayendy można tłumaczyć tylko jako pozostałość niedawno odbywanego w tym lokalu konkursu amatorów” – krytykował recenzent „Kuriera Warszawskiego” [z 6 września 1933 (nr 246, wyd. wieczorne)]. Latem 1934 występowała w teatrze-kawiarni Bagatela w Łodzi, m.in. w rewiach Jak i gdzie, Humor krzepi, Drzwiami i oknami oraz Bebe!, a w listopadzie 1934 w rewiach Banda naprzód i Kobiety, kobietki, kobieciątka w łódzkim teatrze Banda.
Na początku 1935 była gwiazdą rewii wystawianych w Colosseum i Oazie. W kwietniu 1935 recytowała fragmenty poematu Legenda o masztowej sośnie w ramach Poniedziałku Literackiego Janusza Stępowskiego w Towarzystwie Literatów i Dziennikarzy w Café Clubie. Jesienią 1935 występowała na deskach katowickiego teatrzyku Rarytas, m.in. w spektaklach Atak na Katowice i Jesienne zaloty.
17 stycznia 1936 Gordez wystąpiła w warszawskiej kawiarni SiM z recitalem piosenek hiszpańskich i węgierskich oraz romansów cygańskich. 27 marca 1936 uświetniła swoim występem „Wieczór poświęcony Bułgarii” w sali reprezentacyjnej Warszawskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, na którym „odśpiewała szereg pieśni serbskich, bułgarskich, polskich i hiszpańskich” [„Wiadomości Farmaceutyczne” 1936, nr 13]. 1 grudnia 1936 śpiewała w Polskim Radiu z ramach koncertu z okazji święta Jugosławii, a 26 czerwca 1939 miała w radiu swój recital śpiewaczy.
W 1936 informowano na łamach prasy (m.in. „Dobrego Wieczoru” i „Czasu”), że wystąpi w pierwszym polskim filmie kolorowym Strzał w operze w reżyserii Adama Augustynowicza. Henryk Liński pisał o niej wówczas na łamach magazynu „Na Szerokim Świecie” [1936, nr 29]: „P. Juno Gordez zabłysnęła na warszawskim sceniczno-filmowym niebie przede wszystkim uśmiechem; o drugi uśmiech tak ognisty – niełatwo. Śmiała się i tańczyła; śmiała się i śpiewała; teraz niezadługo już ma błyszczeć uśmiechem i ogniem oczu z ekranu, gdy wystąpi na filmie”. Ostatecznie produkcja nie doczekała się jednak swojej premiery.
W czasie okupacji kontynuowała karierę artystyczną, w latach 1940–1941 występując w warszawskich lokalach rozrywkowych, m.in. w coctail-barze hotelu Bristol, Palais Cristal w salonach pałacu Sobańskich czy w kawiarni i winiarni Bułgaria. Okazjonalnie pojawiała się też na deskach teatrów jawnych. Kiedy wiosną 1941 śpiewała w teatrzyku Nowości na tle tańców hiszpańskich układu Konrada Ostrowskiego, dziennikarz Zygmunt Kawecki (podpisany jako Stefan Kalicki) pisał o niej: „Dopiero teraz może wykazać walory swego talentu. Głos to o szerokiej skali. W głosie Hiszpanki znać tradycje szkoły włoskiej. Interpretacja bardzo uczuciowa” [„Nowy Kurier Warszawski” z 31 maja – 2 czerwca 1941 (nr 128)].
Ostatnia wzmianka prasowa na temat Juno Gordez pochodzi z 17 czerwca 1947, kiedy to na łamach „Robotnika” informowano o jej występie w audycji rozrywkowej w wykonaniu Sekstetu Polskiego Radia.
Bibliografia
„Biuletyn Radiofoniczny dla Użytku Prasy” 1936, nr 357; „Czas” 1936, nr 210; „Dobry Wieczór! Kurier Czerwony” 1933, nr 169; 1936, nr 17, 157; „Dzień Dobry” 1935, nr 117; „Express Poranny” 1935, nr 43; „Na Szerokim Świecie” 1936, nr 29; „Gazeta Robotnicza” 1935, nr 263, 270; „Głos Poranny” 1934, nr 213, 229, 308, 322; „Kurier Poznański” 1934, nr 329; „Kurier Warszawski” 1933, nr 246 (wyd. wieczorne); „Nowy Kurier Warszawski” 1940, nr 300; 1941, nr 110, 128; „Robotnik” 1933, nr 307; 1939, nr 176; 1947, nr 162; „Wiadomości Farmaceutyczne” 1936, nr 13.
