Czas akcji:
Miejsce akcji:
Obsada:
Druk: "Dialog" nr 2/1995.
Głównymi postaciami sztuki są Pani, Pan i Pies. Pan i Pani to emigranci z Polski, którym się powiodło. W jakim kraju mieszkają, nie wiadomo, realia wskazują na jedno z państw w Europie Zachodniej. Pani gdzieś pracuje. Odnosi sukcesy zawodowe i finansowe. Pan to literat. Pracuje w domu i zajmuje się przy okazji Psem. Od ich wyjazdu z Polski upłynęło już dwadzieścia lat. Prowadzą życie ustabilizowane i nic nie zagraża ich pozycji materialnej i społecznej. Pies wygląda jak mężczyzna w średnim wieku z wytworną obrożą na szyi.
W scenie pierwszej Pan usiłuje namówić Psa, aby zjadł coś ze swej miski. Pies nie reaguje. Pan próbuje psiego jedzenia i zjada je sam, bo jest głodny. Głód powoduje dieta, do której przymusza go żona. Gdy Pani wraca z pracy do domu okazuje wylewną życzliwość Psu i pogardę Panu. Okazją do złośliwości jest brak wprawy Pana w wykonywaniu prostych czynności gospodarskich. Podłożem napięcia jest zamiana ról życiowych wymuszona przez sytuację, w jakiej się znaleźli. Pani źle czuje się w roli utrzymującego dom mężczyzny. Pod koniec sceny dochodzi prawie do bójki, ale propozycja Pana, aby się napić alkoholu uspokaja sytuację.
W scenie drugiej Pan i Pani na rauszu leżą na ogromnym łóżku. Obok w koszu leży Pies i ich obserwuje. Po chwili okazuje się, że Pan użył Psiej szczoteczki do mycia zębów. Staje się to kolejnym powodem do okazania mu lekceważenia ze strony Pani, która stwierdza, że mąż ma przewrócone w głowie, bo uważa się za coś lepszego od Psa.
Załamany tym Pan wpada w skrajną depresję. Szuka pomocy w fizycznym zbliżeniu z Panią, ale wtedy do akcji wkracza Pies. Zaczyna wyć i domagać się pieszczot od Pani. Nie pozwala jej przerywać głaskania. Pani śpiewa mu kołysankę i przytula się do Psa w jego koszu. Ściąga kołdrę z łóżka, na którym leżała z Panem i zasypia z Psem w objęciach.
W scenie trzeciej uczestniczymy w obiedzie, na który został zaproszony Gość i jego suka Lola. Lola jest traktowana jak człowiek. Je z talerza na stole i wolno jej grymasić. Z rozmowy przy posiłku dowiadujemy się, że Lola przeszła transformację. Początkowo była słabowitą bokserka, a teraz jest błękitną dożycą. Następuje próba skojarzenia Loli i Psa. Pies nie okazuje żadnego zainteresowania suką. Psa interesuje wyłącznie Pani. Pies, Pan i Lola zaczynają razem wyć, a Pani i Gość wychodzą z pomieszczenia. Pani wraca po chwili naga i upiornie blada. Powrót Pani i Gościa do pokoju powtarza się, jak film puszczony wstecz. Pod sam koniec sceny Pan zaczyna obmacywać ukradkiem swój policzek, jakby mu tam coś urosło i swędziało.
W scenie czwartej do Pana i Pani przyjeżdża Maria, gość z Polski. Była ona kiedyś wielbicielką talentu pisarza. Pan wychodzi na spacer z Psem, lecz wraca sam twierdząc, że Pies uciekł. Zrozpaczona Pani bierze smycz i wyrusza na poszukiwania. Maria i Pan zostają sami. Maria okazuje się być osobą o szczególnych uzdolnieniach. Zauważa ogromna zmianę biopola Pana. Jej zdaniem jest to zmiana rewolucyjna. Wraca Pani, ale bez Psa. Skonfundowana sytuacją Maria żegna się i wychodzi. Pan znów obmacuje jeden i drugi policzek.
W scenie piątej do domu wraca Pies. Ma podarte ubranie i krew na twarzy. W trakcie opatrywania ran Pani stwierdza, że pies ma wyrwane wąsy
W scenie szóstej Pani karmi Psa, całego w plastrach i bandażach. Pies odmawia jedzenia. Za to Pan rzuca się na podłogę i pożera psie jedzenie prosto z miski. Pani chce mu odebrać miskę, ale Pan broni jej warcząc i obnażając kły.
W scenie siódmej Pani rozmawia z Psychologiem. Skarży się, że Pies jest o nią bardzo zazdrosny. Do tego stopnia, że nie pozwala jej na pożycie z mężem. Dodatkowym dla niej problemem jest zachowanie męża, zazdrosnego o Psa. Pani zastanawia się głośno, co robić. Wolałaby Psa zabić, niż wykastrować. Psycholog monotonnie przytakuje przez cały czas rozmowy.
W scenie ósmej następuje ostateczna zamiana ról. Pan staje się Psem, a Pies Panem. Pies zapina Panu swoja obrożę na szyi i wygania z łóżka na swoje legowisko. Do domu wraca Pani. Pies/Pan wita ją radośnie przy okazji rozdzierając sukienkę. Pan/Pies korzysta z okazji i zaczyna się do niej dobierać. Na to Pies/Pan nie wytrzymuje i wgryza się Panu/Psu w kark. Rozpoczyna się walka.
W ostatniej scenie Pani i Pan/Pies usypiają Psa/Pana przy pomocy zastrzyku w przedramię. Pan/Pies uśmiecha się szeroko.
Ukryj streszczenie