Anglia za panowania arcyksięcia Duncana. Dwaj rycerze wysokiego rodu - Glamis i Candor - spiskują przeciwko królowi, któremu mają za złe, że najeżdża ich ziemie podczas polowań, nieustannie żąda rekruta i olbrzymich dostaw drobiu, koni, "nie licząc tysiąca dziewic". Wołają: "Precz z Duncanem!" Chcą rządzić sami, zaprowadzić sprawiedliwość i podzielić się po połowie królewskim majątkiem. Buntownicy rozpętują wielką wojnę. Wojskami Duncana kierują dwaj wybitni wodzowie: Banco i Macbett, znani z całkowitego oddania i wierności królowi. Krew leje się obficie, ginie mnóstwo żołnierzy, cierpi ludność cywilna. Wojsko panoszy się w całym kraju. Biedny Sprzedawca lemoniady zostaje zabity przez żołnierza, któremu lemoniada nie smakowała.
Macbett w długim monologu opowiada o "dziesiątkach milionów" ludzi zabitych i zmarłych w czasie wojny. "Nie starcza już ziemi na grzebanie trupów" - stwierdza. Jako dowódca nie ma wyrzutów sumienia, bowiem walczył w obronie "umiłowanego pana", a przeciwko zdrajcom. Macbett i Banco dowodzili wojskami ramię w ramię, wsławili się jako rycerze i wspierali nawzajem jako przyjaciele. Obaj myślą identycznie - są jak bracia.
Arcyksiążę Duncan wraz z Lady Duncan obserwują przebieg bitwy, siedząc w fotelach. Władca okazuje się tchórzem, dbającym tylko o własne bezpieczeństwo i majątek. Przygotowuje tylko dla siebie i żony drogę ucieczki na wypadek przegranej.
Zamęt wojenny jest tak wielki, iż ranny żołnierz, przyprowadzony przed oblicze króla, nie potrafi określić, po czyjej stronie walczył. Opowiada, że zwerbowano go do wojska przemocą - sierżant schwytał go na lasso, gdy pijany wychodził z karczmy. Dano mu pistolet oraz szablę i kazano się bić.
Wojska Duncana odnoszą zwycięstwo. Candor został pojmany, a Glamis jest otoczony i nie zdoła ujść pogoni. W dowód wdzięczności król wynagradza głównych wodzów: Macbettowi ofiarowuje wszystkie ziemie Candora i jego tytuł barona, zaś Bancowi obiecuje ziemie i tytuł Glamisa, gdy tylko zostanie ujęty i zgładzony. Macbett i Banco zgodnie wypowiadają słowa podziękowań oraz hołdu i wierności. Obaj nadal wierzą, że Duncan jest władcą dobrym, sprawiedliwym i szczodrym.
Duncan skazuje Candora na ścięcie, a wraz z nim 137 000 jego żołnierzy. Gilotyny pracują niestrudzenie. Lady Duncan zabawia się liczeniem spadających głów. Zarazem rozpoczyna uwodzicielską grę w stosunku do Macbetta.
Oficer przynosi informację, że Glamis wymknął się z okrążenia. Rozgniewany Duncan każe ściąć głowę posłańcowi, a Bancowi zapowiada, że nie dostanie majątku buntownika, dopóki go nie zabije. Banco i Macbett zgodnie wyruszają na poszukiwania.
W lesie, podczas burzy, Macbett spotyka dwie Wiedźmy. Tytułują go "baronem Glamis"; informują, że poszukiwany utonął w rzece. Zapowiadają, że Duncan mimo obietnic danych Bancowi, zabierze dla siebie ziemie Glamisa, a jego tytuł barona ofiaruje Macbettowi. Na koniec przepowiadają Macbettowi, że zostanie "władcą tej krainy". Wierny żołnierz uważa przepowiednię za haniebną, kłamliwą i absurdalną, a także nierealną, choćby dlatego, że Duncan ma syna Macola (studiującego w Kartaginie).
Po chwili Wiedźmy zjawiają się samotnemu Bancowi. Przepowiadają mu, że nie będzie baronem Glamis, bo Duncan jest na niego zagniewany. Macbett natomiast zostanie władcą całego kraju. Za to Banco da początek dynastii, która będzie panować przez tysiąc lat.
Przepowiednie szybko się sprawdzają. Macbett próbuje bronić pokrzywdzonego przyjaciela, ale ustępuje przed stanowczością władcy. Wkrótce Wiedźmy ponownie kuszą Macbetta. Próbują złamać jego lojalność, przekonując że Duncan to człowiek tchórzliwy, chciwy i niesprawiedliwy, że posłużył się Macbettem i Bankiem dla własnych celów, a przeciwko szlachetnym wojownikom. W końcu schlebiają Macbettowi mówiąc, że byłby znacznie lepszym władcą, jedynym, który potrafiłby zaprowadzić sprawiedliwość.
Na oczach Macbetta Pierwsza Wiedźma przeistacza się w piękną Lady Duncan, a Druga Wiedźma - w jej Dworkę. Królowa podaje oczarowanemu Macbettowi sztylet i każe nim zabić Duncana, obiecując w nagrodę swoją miłość. Szczególnie silnie działa na wodza jej przepowiednia, że nie zabije go żaden człowiek zrodzony z kobiety, a jego armii nie zwycięży żadna inna armia, "chyba żeby las zmienił się w wojsko". Obie Wiedźmy wmawiają Macbettowi, że zbawi swój kraj i zbuduje "nowy, szczęśliwy świat".
Banco, skrzywdzony i obrażony przez króla, gdy upominał się o sprawiedliwość, łatwo daje się przekonać Macbettowi, że Duncan to uparty tyran, którego należy obalić. Macbett obiecuje przyjacielowi stanowisko "wielkiego wezyra" i połowę królewskiego majątku, po czym przedstawia mu Lady Duncan jako przyszłą Lady Macbett.
W dniu, kiedy namaszczony przez Mnicha Duncan uzdrawia chorych dzięki "łasce danej mu od Boga", troje spiskowców: Banco, Lady Duncan i Macbett zadają mu kolejno śmiertelne ciosy sztyletami.
Rozpoczynają się przygotowania do uczty weselnej. Lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Banco rozmyśla nad sprawdzającymi się przepowiedniami. Macbett, którego drażni perspektywa chwały rodu Banca, znienacka zabija przyjaciela.
Po koronacji Lady Macbett i jej Dworka potajemnie uciekają. Powracają do swych prawdziwych postaci Wiedźm i odlatują, zadowolone z wykonanej pracy. Macbett przewodniczy wielkiej uczcie. Rozkoszuje się pełnią władzy i hołdami poddanych. Domaga się pochlebstw i zapewnień, że jest "najlepszym, najsprawiedliwszym i największym monarchą ze wszystkich, co byli, są i będą". Dobry nastrój króla psuje pojawienie się duchów Banca i Duncana oskarżających mordercę. W dodatku Służąca przynosi wieść o zaginięciu Lady Macbett. Władca zarządza poszukiwania w całym kraju, ale niepotrzebnie, bo królowa wkrótce się pojawia. Oświadcza, że nie jest Lady Macbett, ale Lady Duncan - wierną żoną zabitego monarchy, że była zamknięta w piwnicy, podczas gdy z Macbettem ślub brała wiedźma, która przybrała rysy jej postać.
Zdezorientowani poddani wykrzykują na zmianę "Niech żyje Macbett, precz z Macbettem!", "Niech żyje Lady Duncan, precz z Lady Duncan!"
Wkracza Macol w roli mściciela. Okazuje się, że był tylko przybranym dzieckiem Duncana, a naprawdę jest synem Banca (choć ojciec o tym nie wiedział). Macola urodziła łania, zamieniona przez czarownicę w dziewczynę. Zostaje ogłoszona nowa dynastia Banca. Macol przybiera imię Banco II i zapowiada następców. Banco III, IV i V to postacie o twarzach braci Marx, a Banco V - to autor sztuki, Ionesco. Nadciąga wojsko ukryte za drzewami i gałęziami. Macol zabija Macbetta ciosem miecza.
Dworacy znów wiwatują, teraz na cześć Macola. Wszyscy liczą na to, że będzie on naprawdę wspaniałym, litościwym i sprawiedliwym władcą, ale bardzo się mylą. Nowy król wygłasza orędzie do narodu, w którym otwarcie zapowiada eskalację zła i przemocy. On sam zamierza zaspokajać wszystkie swoje zbrodnicze skłonności. Mówi: "Nieszczęsna nasza ojczyzna więcej będzie oglądać występków niż kiedykolwiek."
Ukryj streszczenie