Muzyka: Peter Ludwig Hertel (zawierająca fragmenty partytury Herolda); choreografia: Paul Taglioni (Jose Mendez).
Premiera: Berlin 7 XI 1864, Hofoper.
Premiera polska: Warszawa 4 VI 1887, Teatr Wielki (pt. "Lizetta czyli Córka źle strzeżona").
Obsada: Lisa - Caj Selling (Virginia Zucchi), Colin - Charles Guillemin (Aleksander Gillert).
Partytura Hertla nie odbiegała od szablonu ówczesnej konwencjonalnej produkcji baletowej ani nie odznaczała się walorami muzycznymi, nic więc dziwnego, że w wielu teatrach przerabiano ją i sztukowano utworami innych kompozytorów. Tak właśnie powstała rosyjska wersja "La Fille mal gardee", grana tam pt. "Daremna ostrożność". Opracowali ją M. Petipa i L. Iwanow, uzupełniając muzykę Hertla utworami C. Pugniego, L. Minkusa i R. Drigo. Premiera odbyła się w Petersburgu 15 XII 1885, Teatr Maryjski, w obs. V. Zucchi i P. Gerdt. Wersja ta utrzymywała się na scenach rosyjskich aż do 1905, gdy nową inscenizację "Daremnej ostrożności" przygotował A. Górski w moskiewskim Teatrze Wielkim. Na tej wersji wzorowali się przeważnie rosyjscy artyści emigranci, jak np. B. Niżyńska (Ballet Theatre 1940 w Nowym Jorku), A. Bałaszowa (Grand Ballet du marquis de Cuevas, 1947). W ZSRR wielu artystów tworzyło własne choreografie tego baletu, jak np. L. Ławrowski 1937, A. Messerer 1943, O. Winogradow 1971 (przekazana w 1974 Komische Oper w Berlinie).
W Polsce balet pod polskimi tytułami "Córka źle strzeżona" lub "Lizetta" z muzyką Hertla wystawiono jeszcze trzykrotnie w warszawskim Teatrze Wielkim 17 V 1903, chor. E. Cecchetti (w wersji petersburskiej), w obs. O. Prieobrażenska i A. Gillert; 20 II 1920, chor. P. Zajlich, sc. W. Drabik, w obs. H. Szmolcówna i Z. Dąbrowski; 27 X 1935, chor. M. Pianowski.
Premiera "Lizetty" odbyła się również w Teatrze Wielkim we Lwowie 14 III 1925, chor. S. Faliszewski, sc. A. Mackiewicz i Z. Balk, w obs. S. Biczówna i S. Faliszewski.
Z wersji "La Fille mal gardee" Hertla powstałych w innych krajach wymienić należy: chor. Alicia Alonso, sc. L. Marquez, Hawana 18 V 1952, Ballet Nacional de Cuba, w obs. A. Alonso i R. Rodrigues (pokazana w Polsce na występach tego zespołu w grudniu 1966). A. Alonso opracowała również drugą, jednoaktową wersję "La Fille mal gardee", sc. S. Fernandez w 1971 dla Baletu z Camaguery, który zaprezentował ją polskiej publiczności w czerwcu 1980. Wersję tę przekazała także A. Alonso Teatrowi Smetany w Pradze, 1980, w obs. M. Peśikova, V. Harapes i L. Kafka. Do nowej partytury, złożonej z fragmentów muzyki Herolda i Hertla w opr. i ork. J.-M. Damase, szwajcarski choreograf H. Spoerli skomponował własną wersję "La Fille mal gardee" dla Opery Paryskiej, dek. H. Balthes, kost. H. Berner, 25 V 1981, w obs. C. de Vulpian, P. Bart i G. Piletta; powtórzył ją następnie w Bazylei 13 X 1981, Basler Ballett, w obs. A. Bennett, Y. Blanchard i Ch. Jensen, oraz w Helsinkach z Narodowym Baletem Fińskim 1 IX 1982, dek. P. Suominen, kost. H. Berner z U. Hallberg w roli Lizy.
Drugi balet z muzyką P.L. Hertla, "Flik i Flok" wg libretta i choreografii P. Taglioniego, nie osiągnął już takiej popularności. Wystawiony po raz pierwszy 13 II 1862 w mediolańskiej La Scali, przedstawiał w 2 aktach i 6 obrazach przygody dwóch przyjaciół, syna alchemika, Flika (E. Catte), i ulicznego muzykanta Fioka
(T. Gasperini) w krainie gnomów i na dnie morza, a kończył się szczęśliwym połączeniem z ukochanymi w świątyni Fortuny. Do Polski balet ten przywiózł włoski baletmistrz V. Calori, wystawiając go 4 XI 1869 w Teatrze Wielkim w Warszawie, z K. Turczynowiczem i L. Kuhne w rolach tytułowych.
Źródło: Przewodnik Baletowy Irena Turska, PWM 1997
Ukryj streszczenie