Kronika. Polski Polak
Jednomyślne uznanie dla wykonania sztuki Tennessee Williamsa Tramwaj zwany pożądanie na polskiej scenie emigracyjnej (por. recenzję Tymona Terleckiego w nr. 819 „Wiadomości”) dzielą nawet cudzoziemcy, nie rozumiejący po polsku.
Zapewne po raz pierwszy zdarzyło się że poważna prasa angielska umieściła sprawozdania z przedstawienia w polskim teatrze emigracyjnym. Recenzent „Times’a”, w numerze z 28 listopada ub.r., w sporej recenzji p.t. Autentyczny Stanley Kowalski przypomina że bohater Tramwaju Stanley Kowalski jest Polakiem i to właśnie sprawia że w interpretacji aktora polskiego staje się on postacią bardziej autentyczną: Stanley, grany przez Jerzego Kawkę, stanowi „clou” przedstawienia. Ale również Blanche Krystyny Dygat jest uderzającą kreacją, z powodzeniem przeprowadzającą pogląd autora, że Blanche jest damą, która stara się zachować jak prostytutka, a nie prostytutką, usiłującą grać damę. Reżyser, Leopold Kielanowski, dał pomysłową inscenizację na maleńkiej scence, stworzył przygniatającą atmosferę klaustrofobii, a całą produkcję cechowało szybkie tempo.
„Daily Telegraph” w notatce Polski Polak również chwali sugestywność reżyserii Kielanowskiego i jak gdyby starając się wyrównać komplementy, wypowiedziane przez „Times’a” pod adresem dwojga wykonawców głównych ról, swoje największe pochwały zachował dla drugiej pary, mówiąc o „wiośnianej urodzie” Stelli, granej przez Ewę Suzin, i o „żywym, błazeńsklm” Mitchu Edwarda Chudzyńskiego: „Oboje są zawodowymi aktorami, którzy zasługują na szerszą publiczność”.
