Elementarz miłości
Świat wciąż czeka na słowa papieża, poznaje, gdy opublikowane zostaną utwory literackie, które pisał podczas pontyfikatu. Nim to nastąpi, warto zajrzeć do dzieł Karola Wojtyły. Jan Paweł II, niegdyś człowiek teatru i liryk, zaniechał twórczości literackiej, gdy został głową Kościoła katolickiego. Jednak miłości do słowa i potrzeby pisania nigdy w sobie nie uśpił.
Dowodem tego jest ogłoszony dwa lata temu, za namową przyjaciela z Krakowa, Marka Skwarnickego, poemat "Tryptyk rzymski".
Matce i Bogu
Co mogą kryć szuflady papieskiego biurka w Watykanie, pozostaje na razie tajemnicą. W rękopisach Jana Pawła II nie ma prawdopodobnie utworów poetyckich, choć to właśnie od poezji Karol Wojtyła zaczynał.
Wiosną 1939 r. pisze wiersz "Nad Twoją białą mogiłą" poświęcony matce, którą stracił jako dziecko: "Nad Twoją białą mogiłą / o Matko - zgasłe Kochanie / me usta szeptały bezsiłą:/ - Daj wieczne odpoczywanie".
W1946 roku Karol Wojtyła widzi po raz pierwszy swój tekst w druku. To niepodpisany nazwiskiem poemat "Pieśń o Bogu ukrytym", opublikowany w czasopiśmie "Głos Karmelu". Po powrocie ze studiów w Rzymie zamieszcza w "Tygodniku Powszechnym" poematy "Pieśń o blasku wody" i "Matka" pod pseudonimem Andrzej Jawień. Poezja młodego księdza jest wyrazem jego fascynacji św. Janem od Krzyża św. Augustynem oraz zachwytem nad przyrodą, którą postrzega jako łącznik między Bogiem a człowiekiem.
W następnych latach Wojtyła oddaje się przede wszystkim medytacjom filozoficzno-teologicznym, rozważaniom nad obrzędami religijnymi i obowiązkami kapłańskimi. Pisze m.in. poemat "Kościół", o podróży, którą odbył w latach sześćdziesiątych do Rzymu, jako uczestnik II Soboru Watykańskiego oraz "Wędrówkę do miejsc świętych" o wyprawie do Jerozolimy.
Ojcowskie oblicze
Twórczość Karola Wojtyły zapowiada to, co stało się podstawą wielkiej misji późniejszego papieża: wskazywanie człowiekowi prostej drogi do Boga. Ułatwianie rozmowy z Nim, możliwej w ludzkim wymiarze. Człowiekowi kierującemu się w stronę ludzkiego, ojcowskiego oblicza Boga poświecone są też dramaty Wojtyły.
"Hiob" to pisana pod wpływem doświadczeń z pierwszych miesięcy okupacji hitlerowskiej, sztuka o cierpieniu zbliżającym człowieka do Chrystusa. Podobną tematykę ma "Jeremiasz", dramat narodowy, którego jednym z bohaterów autor uczynił męczennika, św. Andrzeja Bobolę.
Najbardziej popularne stały się dwie późniejsze sztuki Karola Wojtyły: pisany niemal sześć lat "Brat naszego Boga" i "Przed sklepem jubilera". Obie zostały sfilmowane. Krzysztof Zanussi przeniósł na ekran biografię brata Alberta Chmielowskiego, kanonizowanego przez Jana Pawła n,aMichael Anderson - "Przed sklepem jubilera", historię trzech małżeństw przechodzących chwile próby.
Dwa ostatnie dramaty Wojtyła opatrzył komentarzem zatytułowanym "Promieniowanie ojcostwa".
Teologia ciała
Przyszły papież mówił otwarcie o związku kobiety i mężczyzny, o zawiłościach przeżywanej przez człowieka miłości i o pożądaniu, co ujmował w tzw. teologii ciała.
Wykładnię jego filozofii znaleźć można m.in. w książkach: "Miłość i odpowiedzialność", "Osoba i czyn", "Elementarz etyczny". Wykorzystywał w swych rozważaniach doświadczenia kapłańskie, pedagogiczne, psychologiczne i moralne. Był wielkim nauczycielem, a mówił z pozycji ucznia. Ucznia, który wyszedł spod ręki Mistrza.
