Artykuły

Śląski Teatr Lalki i Aktora "Ateneum" tym razem przygotował przedstawienie dla dorosłych. "Romans Perlimplina i Belisy" nazwany przez Garcię Lorkę "Ryciną erotyczną" trudno jednak uznać za spektakl artystycznie udany.

Hiszpański dramaturg posłużył się tu chwytem teatru w teatrze. Akcja "Romansu" dzieje się w czasie próby. Wielkie namiętności odgrywane przez kukły na scenie teatrzyku lalkowego targają też tymi, którzy owe lalki animują. Kontrakt ślubny, zdrada i gwałtowne, tragiczne rozwiązanie historii 50-letniego Perlimplina i młodej, pięknej Belisy nakładają się na historię związku miłosnego aktorki, reżysera przedstawienia i szalejącego z zazdrości aktora.

Maciej Tondera, reżyser katowickiego przedstawienia chce piętrzyć znaczenia, ale w efekcie wprowadza na scenę chaos. W jego koncepcji przedstawienia przenikają się nie tylko dwa plany - lalkowy i realistyczny. Przenikają się też konwencje teatralne od pantomimy, przez teatr dłoni, teatr cieni, aż po aktorstwo niestety zbyt mocno pachnące manierą dziewiętnastowieczną.

Nie podobała mi się też dosłowność pewnych elementów scenograficznych. Jerzemu Szymańskiemu zabrakło dobrego smaku i pomysłu. W kreowaniu erotycznych podtekstów idzie utartymi ścieżkami wyświechtanych i opatrzonych znaków. Świeca w kształcie fallusa czy wezgłowie łoża w kształcie kobiecych pośladów są w swej dosłowności równie mało odkrywcze, jak czerwone, pardon za słowo, burdelowe światło w scenie łóżkowej.

Ta "pościelówa" ma być owym nęcącym wabikiem, który powoduje, że na spektakl zapraszani są wyłącznie dorośli. Scena rozgrywa się w teatrze cieni, ale i tu choreograf Artur Dobrzański nie wie, jak poprowadzić grę miłosną. Czy w stronę baletowo pięknego aktu, czy raczej w stronę bliższą poetyce pornograficznych filmików.

Dobra w tym przedstawieniu jest jedynie muzyka Bogumiła Pasternaka. Ekspresyjna, namiętna, zmysłowa. Aż się prosi, by zamknąć oczy i słuchać.