Szopka tylko dla dorosłych
O chuci, małżeńskich obowiązkach, zdolności do ich wykonywania lub jej braku, tudzież znudzeniu partnerem i zdradzie - to spektakl. Teatr Luka z "Teatru Banialuka"- Ośrodka Teatralnego przygotował "Szopkę don Cristobala" wg. Federica Garcii Lorki.
Cała rzecz - jak łatwo przewidzieć - dzieje się na łożu i pod nim. Taką scenografię stworzył (także teksty piosenek i współpracował reżysersko) Konrad Dworakowski. Łoże znajduje się na antresoli, a pod nią klasyczna scena z zasłonkami. Całość jeździ na kółkach, co nie jest bez znaczenia w tym dynamicznym, jak przystało na hiszpański temperament przedstawieniu.
Trójka aktorów - Katarzyna Kułaczewska, Magdalena Obidowska i Radosław Kaliski - śpiewając, wprowadza nas w akcję przedstawienia, opowieść o człowieku, który podawał się za lekarza, żeby móc poślubić swoją wybrankę, a gdy ta już jako jego żona zdradza go z licznymi kochankami, jej zazdrosny mąż zgładza ich jednego po drugim. Potem przychodzi czas na ekspozycję dziejów don Cristobala i pięknej Rosity, przeplatanych kupletami śpiewanymi przez trójkę aktorów.
Sama historia zdradzanego męża to właściwie najsłabsza strona tego przedstawienia, chyba, że w istocie miała być jedynie pretekstem do zaprezentowania różnych rodzajów teatru lalek - od teatru cieni, przez "grające ręce", po wywijające lagą kukiełki. Te ostatnie przygotowano z dużym pietyzmem przedstawiając atrybuty - monstrualny nos, za który wodzony jest don Cristobal, czy imponujące, a jakże różne, biusty obu bohaterek przedstawienia.
Przedstawienie jest zabawne, żywe, dobrze zagrane i zaśpiewane, z ciekawą oprawą muzyczną autorstwa Krzysztofa Maciejowskiego oraz kilkoma całkiem interesującymi pomysłami scenicznymi - jak niemal akrobatyczne wyczyny obu aktorek na antresoli łoża. Jednak widz wychodzący z teatru może czuć niedosyt, bo spektakl jest zdecydowanie za krótki i pozbawiony frapującej historii, a sama erotyczna warstwa zdaje się nie wystarcza.
