Proroctwa Tuwima
"Bal wisielców" w reż. Piotra Szczerskiego z Teatru im. Żeromskiego w Kielcach na XXIX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska. Recenzja Janusza R. Kowalczyka.
Kielecki "Bal wisielców" według satyrycznych tekstów Juliana Tuwima - najżywiej dotychczas przyjęty pokaz przeglądu - oraz gdańska inscenizacja "Matki" Stanisława Ignacego Witkiewicza zdają się wyrastać z realiów dnia dzisiejszego.
Premiera "Balu wisielców" w adaptacji i reżyserii Piotra Szczerskiego odbyła się w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach w grudniu minionego roku. Ostry atak Tuwima na zjawiska patologii politycznej i społecznej okazuje się po latach nadspodziewanie aktualny. Taki był np. epizod, w którym zredukowanemu pracownikowi, głowie licznej rodziny, przychodzi sprzedać własną samobójczą śmierć dla potrzeb reklamowych. Śmiech zamierał na ustach, gdy kolejni przedstawiciele rozmaitych grup interesu namawiali bohatera - brawurowo zagranego przez Artura Pontka - do wygłaszania coraz to idiotyczniejszych sloganów, zanim ostatecznie pociągnie za spust. Skojarzenia z dzisiejszą dramatyczną sytuacją wielu bezrobotnych oraz agresywnym rynkiem reklamy - nasuwają się same.
