Artykuły

90 LAT TRADYCJI RODZINNYCH w ujęciu T. Wildera dostarczyły każdemu z nas materiału do głębszego zastanowienia się nad życiem. Pozornie idylliczne obrazki przy świątecznym stole były właściwie sumą tego wszystkiego, co działo się między kolejnymi biesiadami. Zmieniały się twarze, pochylały się postacie, ale odwieczne prawa natury pozostawały niezmienne i obojętne wobec dramatycznych losów.

Autor umiejscowił akcję sztuki w Ameryce, ale czyż pod każdą inną szerokością geograficzną nie istnieją te same problemy, czy okrutny despotyzm przemijania jest gdzie indziej mniej tragiczny? Czas wszystkim ludziom na całym świecie jednakowo odmierza minuty i godziny. Bohaterowie "Długiego obiadu świątecznego" idą przez życie jak potrafią i w tej wędrówce jest jakaś rezygnacja wypływająca z braku wiary w możliwość odrzucenia losu. Nie ma tu protestów, nie ma buntu wobec sił niezależnych od woli człowieka. Jest bezwolne przemijanie.

Tkwi w sztuce Wildera niepowtarzalna atmosfera cichej melancholii i refleksyjnej zadumy, która wywołuje w widzu szereg sprzecznych uczuć, nie dających się sprecyzować jednoznacznym ich określeniem. Reżyser bardzo dyskretnymi środkami podkreślił tę niezwykłą aurę, bez której sztuka Wildera pozostałaby obrazem pozbawionym tła i półcieni.

WITOLD KACZYŃSKI

Bielsko Biała

W SZTUCE TEJ PRZEDSTAWIŁ autor jakże bezpośrednio dotyczący nas wszystkich problem przemijania życia ludzkiego. Często tempo życia, jakie prowadzimy, nie pozwala nam zastanowić się nad tym, że przyjdzie jednak nieunikniona chwila, kiedy będziemy musieli ustąpić miejsca innym.

Rodzą się nowi ludzie, jednak ich problemy nie zmieniają się w zasadzie. Mają w swoim życiu chwile i wesołe i smutne, pełne goryczy oraz załamań. Nawet rytuał świątecznego obiadu nie ulega przez wiele pokoleń żadnym zmianom. Kołowrotek życia ludzkiego kręci się dalej. I tu chyba tkwi właśnie sedno sztuki i jej refleksyjność.

RENATA MARSZAŁEK

KMTTV przy Technikum Chem. w Brzegu Dolnym