Nie wszystkie robale są ohydne
"Robale" w reż. Agaty Biziuk w Teatrze Kubuś w Kielcach. Pisze Jakub Wątor w Gazecie Wyborczej - Kielce.
Pierwsza od dawna pisana na zlecenie kieleckiego "Kubusia" sztuka spełniła oczekiwania chyba wszystkich - i artystów, i widzów - tych małych i tych dużych.
Lekka, przyjemna, choć ludzi niepokazująca w najlepszym świetle - pisze Jakub Wątor. "Robale" stworzył duet reżysersko-scenograficzny Agata Biziuk i Katarzyna Proniewska-Mazurek. Nie jest to ich pierwsza wspólna sztuka, co od razu widać, bo i tekst, i scenografia dobrze ze sobą współgrają.
Świetnie pokazany jest świat ludzi, ten znad powierzchni ziemi. Zrobiono go z pochyłej zjeżdżalni imitującej trawę - ten element na pewno spodoba się każdemu dziecku. Fabuła jest prosta - drążące tunele w ziemi rodziny dżdżownic i turkuci żyją ze sobą raz lepiej, raz gorzej. Mają ludzkie cechy, a więc nie omijają ich błahe kłótnie, unoszenie się honorem i pomyłki wynikające z braku komunikacji. Jednak gdy przychodzi do prawdziwej katastrofy (czyli pojawienia się ludzi), potrafią się zjednoczyć. Oczywiście wszystko za sprawą dzieci.
To właśnie dzieci są tu głównymi bohaterami, i to pozytywnymi. To one dostrzegają błahość konfliktów, prostotę ich rozwiązywania, podczas gdy dorośli wciąż igłę przeobrażają w widły. To Krzyś, syn małżeństwa, które wprowadza się na działkę, dostrzega potrzeby robali i natury, tłumaczy je rodzicom i doprowadza do happy endu. W sposób jasny, ale nie natrętny przekazana jest prawda o życiu i szacunku dla inności.
Aktorzy spisali się bez zarzutu. Byłem ciekaw, jak poradzi sobie Przemysław Predygier, na co dzień p.o. dyrektora "Kubusia", który sam przyznawał przed premierą, że ma tremę. Jest bowiem aktorem dramatycznym, z teatrem lalek na scenie wcześniej nie miał do czynienia. Ale poradził sobie bez zarzutu, choć z drugiej strony nie miał - pod względem lalkarskim - wymagającej roli.
Dzieci dobrze bawią się na tej sztuce, a dorośli mają okazję do posypania głowy popiołem. Czasem naprawdę warto podejść nieco luźniej do swej codzienności. Jeśli ktoś nie jest o tym przekonany, niech wybierze się na "Robale".
