Brutalne zabawy z mięsem
Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy w Warszawie. Pisze Paulina Wilk w Rzeczpospolitej.
Przedstawienia, instalacje i spektakle taneczne intrygują i bawią warszawiaków.
Pod Pałac Kultury tłumy przyciągnął "Gen" [na zdjęciu] międzynarodowej grupy Tranz Cooperativa. Kierowany przez japońskiego choreografa Atsushi Takenouchi zespół pokazał niełatwy w odbiorze, ale elektryzujący spektakl, w którym ciało było narzędziem duchowych poszukiwań. By ukazać, jak przeplatają się jasna i ciemna strona życia, aktorów ogarniały na zmianę: ekstatyczna radość i szał przerażenia. Ciała wiły się i kurczyły w odrażających pozach. Tranz Cooperativa odpycha brutalnością i naturalizmem, ale precyzja ruchów nie pozwala odwrócić wzroku. Wyjątkowo charyzmatyczny był sam Takenouchi - stworzył w tańcu archetypczłowieka, pierwotną i uniwersalną postać, którą wszyscy w jakimś stopniu przypominamy.
Prowokowanie to specjalność rosyjskiego Teatru Derevo. Ubrane w podarte mundury postaci pojawiły się nagle na placu Zamkowym. Dziwaczny pluton egzekucyjny ścigał wymykającą się ofiarę, a tłum gonił aktorów. Derevo lubi dosłowność i nie przebiera w środkach -żołnierze próbowali odrąbać jeńcowi głowę, zastrzelić go, usmażyć i pożreć żywcem. W powietrzu latało surowe mięso (prawdziwe) i lała się krew (sztuczna). Widzowie podchodzili bliżej, nieświadomi, że obróci się to przeciwko nim - można było zostać obrzuconym pomidorami, oblanym wodą lub znaleźć we własnej torbie kawałek wątróbki. Nie wszyscy rozumieli, że w teatrze ulicznym granica między sceną a widownią zaciera się. I że odrobina szaleństwa nie zaszkodzi.
W obronie szaleństwa i jego uzdrawiającej siły przemówił norweski teatr Stella Polaris. Zabrał widzów na "Statek głupców", pełen dziwaków (a może ludzi nam podobnych?), uosabiających te spośród naszych myśli i uczuć, które próbujemy zagłuszyć. Bohaterowie przechwalali się coraz głupszymipomysłami, wystawiając własny obłęd na licytację. Stella Polaris jest wierny tradycji ulicznego spektaklu, łączy dowcip i barwny rozmach, stawia pytania, ale przede wszystkim bawi.
